İÇİMDEKİ ÖZLEM VE BEN-9

• 13 Kasım 2009 Cuma 07:19:21

Radyonun sesini biraz daha açarak dans ritimlerimizi artırıyor,elleri bir yukarı bir aşşağıya sallayarak kol hareketleride yaptırıyordum anneme.Gerçekten benim için büyük bir mutluluktu kaza sonrası sol kolunu hareket ettiremiyordu bu ilk hareketiydi.

Kahvaltı ve oynamaktan sonra kapının önüne çıkartım annemi.Hava güzeldi günlük güneşlik.Kapı komşularımız Melahat Teyze,Ayşe Abla,Feride Abla,Dayımın karısı, Amcamın karısı ve kızı yere halı sermişler çay keyfi yapıyorlardı sabah sabah.

Saate baktım,onbir buçuk....Nasıl sabahsa! Annemi komşulara bıraktım onlarla otururken bende evi temizlemeye toparlamaya başladım.Ama bir keyif bende o kadar olur.Orasını siliyorum bitmeden diğer tarafa, orası bitiyor başka yerler; koş,koş.Radyonun sesi beni daha çok hareketlendiriryor.

Bir ara eve biraz daha dikkatli baktığımda bomboş kalmış olduğunun farkına vardım,en son buzdolabını sattığımızda hıçkırara hıçkıra ağlamıştım .Gerçekten evinden bir şeyin çıkması ve bunun satıldığını biliyor olman ve çaresiz olduğun için satman çok koyumuştu bana.Allah kimseye evindeki eşyalardan bu amaçlı olarak ayırmasın.

Hava yavaş yavaş kapanmaya komşularda evlerine kaçmaya başlamışlardı,annem hiç almaya gitmesem öyle oturacak,ama soğumayada başladı almam gerek.Koluna girerek eve kadar kolkola yürüdük

Annem’in koluna girince daha önce hiç bilmediğim,hastahane kokusu gibi ilaç kokan bir koku gelmişti.Anne kokusu nasıldır çok iyi bilirim ben,babam sürekli eve gelmediğinden hep anneme sarılır yatardım.Süt kokardı,can kokardı,ana kokardı,mis kokardı.Annelerin hepsi öyledir.Hiç bir çocuk annesinin kötü koktuğunu söylemez.

Uzun süre hastahanede yattı,kaza sonrası ameliyat oldu,ilaç verdiler,serum taktılar. Olsun,benim annem;n’olursa olsun ilaçta koksa,hastahane de koksa o benim annem ,canım annem.seni çok seviyorum..................................