Rahmetli, Eyüp Aytaş’ı hatırladım nedense. Değerli insan ve Kızılay Derneği’nin vefâlı çalışkan başkanı idi.

Bundan 4-5 yıl kadar önce makamında kendisini ziyaret ettiğimde bağış karşılığı bir çadır ihtiyacımı kendisine anlattım. Bir aylığına emaneten ve maddi bağış ile. “Ankara’ya gidiyorum geldiğimde bu konu ile ilgilenirim.” demişti. Daha sonraki gidişimde ise: ”Erzurum’daki depomuzdan buraya bir çadır getiremeyeceğini...” nazikçe anlattı.

Sohbetimiz sırasında bu gibi çadır ihtiyaçlarını ancak Trabzon veya sahil yolu üstündeki ilçelerinde ya da Değirmendere Erzurum yolu ana cadde üzerinde 3000M2 Yola cepheli bir arazi bağışlanması halinde buraya bölgemizin ihtiyacı olan yardım malzemelerini depolamak mümkün olacağını Kızılayımızın arsa satın-almaya gitmek istemediğini bu gibi arsa ihtiyaçlarını bağış yolu ile temin ettiklerini kurum olarak görüşlerini söylemişti.

Aklımı gelmişken bu konunun akıbetinin ne olduğunu kamuoyunun da bu konudaki ihtiyacın bilinmesini ve bağış yapılması yolunda bir hatırlatma olsun diye kaleme aldım.

Karadeniz sahil şeridinde ve yakın çevresinde Kızılay’ın bir deposunun olmaması o gün de bugün de büyük bir eksikliktir. Arazi sahiplerinden hayır yapmayı sevenlere bu yazım bir sesleniş ve davet olsun. Bitmek bilmeyen tabii afetlerle sık- sık karşılaşmamız yapılacak bağışın ne kadar önemli aynı zamanda hayat kurtarıcı olduğunu ve çok kısa zamanda yardıma koşulacağını bilinmesi yeterlidir.

Kendisinden dinlediğim bu arzusunu sevenlerine hayırseverlere ilgililere duyuruyor ve değerli insan Rahmetli, Eyüp Aytaş’ı minnetle anıyoruz.

Sesi yankılandıkça bu dileği yerine gelecektir. Rahat uyu...

Kadir Yeter. Trabzon.
Trabzon, Türksesi Gazetesi’nin; 20 Ekim 2002 Pazar günkü sayısında yayınlandı.