Kullanılmış olmak değersizlik midir?
Hele ki bir de enayi denen terbiyesizi de karşında bulursan gıcıklanmada dur..
Kim seni mahveder ey çılgınım, delim…
Bir varmış bir yokmuş u yaşarken bu beden, sen hala aralarda bir şeyler atıştırmak peşinde misin?
Sözler var canını yakan, sözler var içimde akıp duran…
Evet karşındakine sonsuzdur saygıdaki hürmetin. İstersin o da senin gibi seni düşünsün kusursuzluğunu bilsin..
Ama nedense iyilikteki hürmetini.. ‘mecbursun’ der
gibi olağan karşılar ve seni nasılsa kötü düşünmez diye ikinci plana dahil eder..
şıtandart olan bir yapı seni mahveder..
iyiliğine karşılık bulamadan gözlerini içine damlatırsın..
olsun varsın ben böyleyim der çekip gitmek istersin..
ama enayilik bambaşka mahveder insanı..
hani senin saygını enayilik gibi göstermeye çalışan zihniyet..
deli olmadan delirmek istersin, onlar sana her tuhaf bakışta, sen daima gülmek istersin
ölümü içinde hissedersin ölmeden, sanki yüreğin parçalanmış ihanete uğramışsındır…
işte bu senin iyiliğini kullanmak isteyen şahsiyetsizlerin dürüst davranmak yerine, seni hiçe sayan terbiyesizlikleridir.
Sen yine de iyiliğinden taviz vermek istemez yine hürmetini esirgemezsi, onlar seni kırdıklarının farkına bile varmazlar…
Çünkü onların zihinleri sadece kendi ekseninde dönmekte, yazık ki nasipleri bu kadar bu dünyada….
Güzel denen o şahsiyet terk etmiş onları..
Zenginliği sadece para zannetmişler ve böyle hayat sürmüşler…

denizingünlüğü..otuzbirmayısikibindokuz...