HÜZÜN KANSERİ

• 29 Temmuz 2007 Pazar 17:40:56

Uzun zaman olmuş bu hastalığa tutulalı. Doktorum öyle diyor! Tahliller yapıldı bolca kan aldılar. Canım yanmadı pek fazla. Tek derdim şu geçmeyen hüzün bulantısı olmasaydı doktora gideceğim yoktu aslında. Sevmem doktorları. Şİmdi hele herşeyin doktoru var. Geçenlerde küçük bir dükkanın vitrininde gördüm "Cep telefonu hastanesi" Cep telefonlarının bile doktorları var! Aşk doktoru, ruh doktoru, cartd okturu curt doktoru!..Neyse diyeceğim öyle çok ıvır zıvır rahatsız ki bu dünyada, benim hüzün bulantım önemsiz diye düşünmüştüm. İnatla gitmedim doktora. Sonra kendimi "DUygu Karmaşası Hastanesi" nde buldum böylece. Canımı yakmadan aldılar kanımı. En çok da ruhumun röntgenini çektirirken zorlandım. Huzursuzdum. Herkes görecekti duygularımı. Utanıyordum. Bir sürü testten geçtim; çok zor olmadı benim için yalan söylemek. Nasıl olsa yalan makinesi kullanmıyorlardı bu hastanede. Devlet ödenek ayırmamıştı yalan makinesine. ONlar da alamıyorlardı bu sebeple. En çok da bu işime yaradı sırlarımı saklamamda zaten:)

Sonuçlar yine de vahimdi. Doktorum kanımdaki yoklar sayısının yüksekliğinin bir "hüzün kanseri" ne yol açabileceğini söyledi! Şaşırmıştım meğer hüzün sayımdaki artış benden kaynaklanmıyormuş. Pis kalbim bana oyun oynamış kendi artırmış hüzün sayımı. Doktorumdan rica ettim bu haber aramızda kalmalıydı!

Kurtuluş şansım da yoktu zaten. Hastalık sinsice yayılmıştı ruhuma. Bunda yaşadığım aşkların da etkisi olmuş; bünyem gittikçe zayıflamıştı her ayrılıktan sonra. Artık benim için çok geçti. Sadece kalan günlerimin tadını çıkarmalıydım.Her hafta kontrollere gelecektim. Bir de hüzünterapi yapılacaktı daha kötüleşmemem için. Bu sırada çok bitkin düşebilirdim. Bu tedavinin yan etkileri hayatımı zorlaştırabilirdi. Doktorum tüm bunlara hazırlıklı olmamı söyledi.

Şimdilik iyi gibiyim. Biraz kalp ağrım var. Arada da gözlerimden yaşlar dökülüyor. Güneş gözlüğüyle saklıyorum. Şarkılar yasak artık. Çok tüketmişim iyi gelmemiş bana! Öyle dedi doktorum. Bol bol yazı yazmalıymışım. Günde üç defa tok karınla. Ruhumu dinlendirirmiş.

Böyle işte. “Hüzün kanseri” hastasıyım. Bu arada unutmadan yakında hüzün kanseri hastalarına yardım toplamak için “umut kampanyası” yapılacakmış. Bu hastalar için siz de umut bağışlar mısınız? Bizim için tek gereken bu! Benim için çok geç olsa bile diğerlerini kurtarabiliriz..