Yedisinde neyse Yetmişinde o !
İlkokul günlerime daldı gitti gözlerim ...
Bizim dönemlerimizde’ ilk okul tam tedrisattı.Babam sabahları iki tane sarı yirmibeş kuruş
verirdi;annemde yemek verirdi çoğu zaman.Okulumla ev mesafesi uzaktı ,bizim dönemlerde
servis araçları yoktu...İstanbul böyle kalabalık değildi ’çok tenhaydı sokaklar...
Toplu halde eve gelelim diye annem hergün birşeyler koyardı ,pembe kapaklı cam kavonuza
mutlak vişne reçeli koyardı ...Tabi babamın verdiği okul harçlığıda beyaz yakalı siyah okul
önlüğümün ceplerinde dururdu ...
Arkadaşım Gülen annesinin iki oğlan çocuğundan sonra olan tek kızıydı ,çok ta
tombuldu,şımarık ve kaba tabiriyle arsız bir çocuktu .Hergün okul önlüğümün ceplerini
kontrol eder ’ sarı yirmi beş kuruşumu mutlak alırdı’ zorla ,vermek istemediğimi para
biriktireceğimi söylediğimde ,aptal ver ben aşure yerim birde acılı turşu suyu içerim deyip
alırdı .Bu durum beni çok rahatsız etmişti ,öğretmenime söyliyeceğim seni dedim’ben de seni
döverim diye tehdit ederdi..
Çocukça aklımla bir plan düşündüm ,babamın verdiği paraları,okulumun yolunda terk edilmiş
sarı sarmaşık güllü evin bahçesinin taş duvarlarına ,kağıda sarıp saklardım...
Ceplerimi aradığında da evde bıraktığımı söylerdim..
Evet bu okul hatırasının üstünden yıllar geçmişti .
Ben evlenmiştim’ çalşıyordum ,çok kılas ta br işyeri idi ,bir akşam üstü çaliştığım iş yerine
tombul ,kucağında bir yaşını geçmiş bir çokcuklu bayan geldi;çocuk kucağında uyuyordu ’
aa bayan çocuk uyuyor’ ya evet uyudu yolda derken ’Oyaaaaaa sen Oya’sın ilk okuldan ben
Gülen aaa sarmaş dolaş olmuştuk ...
Çocuğu büyük kolutuğa yatırdık ,ayak üstü okul günlerine döndük.Çok duygulanmıştım ,o deli
çocukluğunu aklıma bile getirmemiştim .Gülen çocukluğundaki gibi birden Oya’cım ’dedi
senden bir ricam var;buyur dedim,şu kızım uyurken ben onbeş dakikalığına ,bir alış veriş
yapıp geliyim dedi ’ bende boş bulunup aa tabi dedim..
Gülen alışverişe gitti ,kıvırcık saçlı ı minik kızı uyuyordu mışıl mışıl,birden bir uyanış ki
kıyamet kopuyor,ne yapacağımı şaşırdım,saate bakıyorum ,onbeş daika dedi gelir diye
düşünüyorum..Çocuk susmuyor çığlık çığlık ,işyerimden sokağa çıktım olcak gibi değil
gelen geçen bize bakıyor ,benim sandılar çocuğu.İçeri girdim Gülen yok,bir saati geçti
zaman .
Müdürümüz gelmez mi ,eyvahlar olsun yandım dedim..Napacağım şimdi, md yanıma geldi,
Oya hanım çocuk bahçesine dönmüş burası hani dedi .Ter döküyorum ,özür diledim de çok
mahçubum..Sakin sakin neden sonra geldi,halime bak Gülen hani onbeş dakika idi..
Çocukluğunda ki oyunlara devam dedim...Uyanmaz zannettimde ..
Evet ’bir insan’ yedisinde neyse yetmişinde O !
Oya gedk...