KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
SESIMI DUYAN VARMI
Hayata yenilmek veya yenildigini sanmak… hersey bitmis veya bitecekmis gibi geliyor insana… bu yolda yürümenin bedeli ne kadar agirmis anliyorum bir bakima…
Sirtima agir yükler bindirdim belimin kamburu çikana kadar… bir hedef… birseyler olmak ugruna…
‘sen yaparsin’, ‘sana inaniyoruz’ , ‘sana güveniyoruz’ gibi sesler duyunca yüküme yük oluyor sanki… yüklendikçe yükleniyor… peki ben kime güvenecegim ??
bulmussunuz bos yeri yüklenin anasini satayim…
simdilerde dahada zorlaniyorum.. artik kaldiramiyorum nedense…
kendi kendime engel oluyorum…üzerimden atamadigim o burukluklar, kalp kirilmalari, içimde biriktirdigim sessiz çigliklarim…saklayip içime akittigim o gözyaslarim…iflaz bayragini çekmeme neden oluyor hep…
beynimde savaslarin koptugunu kimse bilmez oysa… kendimle ettigim kavgalari el bilmez ne yazikki… sorumlusu benim belki ama nedeni hep baskalar…
gün geçtikçe tükendigimi görüyorum, avuçlarimda eriyorum… ben, benden çoktan vazgeçmis… ben, beni bile birakip gitmis sonunda…
en yüksek binalar bile yikilirmis bir gün, ne çok benzedim onlara son zamanlar..
kendi ellerimle insa etmistim, azmimle, basarimla, aklimla.. kimsenin yardimi olmadan…
simdi ise dört bir yani dinamitlerle dolu… bir kivilcim yeter patlamalari için ve benim yerlebir olmam için… sevinsin bazilari, yikilmama bes kaldi…
enkazlar’a alismis bedenim bu agir yüküde üstlenir… hersey bitmis olsada…
belki bir gün bir ses yankilanir, kirik duvarlarin ardindan :
« Sesimi duyan varmi ? »
by esr@yildirim
YORUMLAR
evet, sesinizi duyan var ;)
bire bir içinde bulunduğum ruh halimi yazıya dökmüşsünüz ...tebrikler
bir gök bilimci derki: zamanı ölçmeye kalksak onu ölçüsüz ve ölçülemeyen olarak buluruz
bazen kendi davranışlarıızı buna bağlar, ruhumuzun planlarınıda saatlere ve mevsimlere göre çizeriz
zaman bir ırmak gibi hayatımızda başına oturup akışını seyretttiğimiz
ama o içimizdeki zaman tanımlanamayan hayatın zamanlılığın bilincindedir
ve dünün bugünün acısı, yarınında bugünün düşü olduğunu bilmek acı versede kimi zaman
keder, varlığımızın derinliklerine işledikçe sevincimide artarak çoğalıyor sanki
hayatın içinde karşılaştığımız gelgitlerimiz kimi zaman düştüğümüz derin kuyulardan bir damla gözyaşımızın
bir anda parlayan gökyüzünün o görkemli ışığıyla birlikte içimize biriken çiğ damlacıklarının
dağılan sisle birlikte toplanıp bir buluta dönüşüp sonrada bir yaz yağmurundan ibaret olduğunu görürüz:)
mutluluklarınızın ve acılarınızın sesini tümden duydum
içinizdeki birikimleri hisssetttim sırtınızdaki ağırlığı omuzladım, yürüdüğünüz yolların seyyahlığı benim içimdeki damarların
sesssiz özlemlerine çoktan karıştı merak etmeyin sesinizi duydum:)
dağlar arasındaki bir göl gibi, aranızdayım artık, bugüzel anlatım için tesekkkür ederim
esra.y
yikilan her umut, yeni umutlarla tekrar filizlenir.. bazen baslamak için bir yerde bitmek gerek .. yikilmama bes kalmisken ayaga kalktim diyebilirim...
umutlarimin temelini yeniden attim , kirilmis , birikmis, bitmis olan ne varsa , bütün enkazlari attim bir kenara... yeniden baslamak için... yeniden bitmek için belkide... kim bilebilir!?!
degerli yorumunuz için çok tskler... saygilarimla
