"AŞK" A DAİR...

• 2 Kasım 2009 Pazartesi 12:48:02

Her insan kendisinin en büyük aşka sahip olduğunu, yeryüzündeki en büyük aşkı yaşadığını sanır. Her insanın hissettikleri ruhunu tümüyle dolduran duygularıdır. Benim aşkımda bana göre en büyük olanıdır. Benim aşkımda en erişilmez, en yüce duygularla yaşanılanıdır.

Allah insanların ruhunu yarattığında onu bölmüş, parçalamış ve yeryüzüne atmıştır. Bu ruh yaşamı boyunca bölünmüş parçasını aramış, onu bulmuş ve kendisini tamamlamıştır. Her şekil, bütünlük kurabilmek için kendisine en uygun şekli arar. Ve kurduğu bütünlüğün parçalanmaması için çaba gösterir. Aşk bu bütünlüğü muhafaza ettiği sürece güzeldir. Bazen insanlar bu bütünlüğü farkında olmadan kendileri yok ederler. Aşkı güzel kılan en büyük olgu aynı duyguları yaşamak, aynı şeyleri düşünmek ve aynı yöne bakmaktır. Aşk çabalamak değildir aslında. Herşey kendiliğinden oluşur. Her duygu hissedildiği gibi yaşanır. İnsanın içindeki kocaman sevginin sevgiliye sunumu ve sevilme isteğidir. Yüreğinde eksikliğinin hissedilmesi ve aklın her an onu düşünmesidir. Baktığın her yerde onu görmek, her şarkıda, her şiirde onu bulmak, yaşamın her anında onunla olmaktır. Yüreğin kaleme akmasıdır. Duyguların şiirsel bir hale dönüşmesidir. Belkide bu yüzden Aşk ve şiir vazgeçilmez bir bütündür.

Aşk inceliklerle doludur. Hayal bile edemeyeceklerini insana bir anda yaşatabilir. Aşkın hissettirdiklerini, insanın içinde yaşattıklarını sadece aşık olanlar bilir. Aslında Aşk birçok nedenlerden oluşur. Nedenler arttıkça sevgilerde artar, nedenler küçüldükçe sevgilerde küçülür. Nedenlerden uzaklaştıkça sevgilerde uzaklaşır ve dağılır. Ruh eşini arar ve bulur. Ruhun eşi, ona en çok benzeyen, onu en iyi anlayan, ona en yakın olandır. Ruh asla dış güzelliğe bakmaz. Dış güzellik nefsin arzularıdır. Ruhun yakınlaşması dış güzellikten ziyade uyuşma ile mümkün olmaktadır. Belkide bu yüzden aşık olduğumuz kişilere ruh eşim, ruh ikizim gibi sözcükler sarfederiz.

İnsan direndikçe güçlüdür. Direniş sona erdiği anda yaprak gibi savrulur. Bu yüzden en büyük gemiler okyanuslara açılır. Denizlere tekneler, derelere sallar yaraşır. Oysaki transatlantikler okyanuslarda boğuşur. En büyük aşklar hayatı boyunca direnmiş ama bir türlü kavuşamamış aşıklara aittir. Aslında onların aşkını ölümsüz kılan, herşeye rağmen aşk için direnişleridir. Nefste direniş yoktur. Nefsin sevmesi arzu ve emellerin tatmini ile son bulur. Oysa ki ruh sevince ölene kadar bırakmaz. Vücud nerede olursa olsun ruh hep aynı yerde dolanır.

Kısacası "Aşk" ruhların birleşmesidir.
31.10.2009 / ANKARA