Yağmur damlaları öpücüğünü kondurur yeşil yapraklarına ceviz ağacının. Ceviz ağacı gümrah yeşillenir o zaman. Sanki sevgi ile sineye sarılmış çocuk gibi parıldar, şımarır.
İnsanın insana ilgisi de yağmurun öpücüğü gibidir. Ferahlatır, umut verir, karanlıktan çekip çıkarıverir.

Yangın zamanlarımız vardır hani; yüreğimiz kor olur ruhumuza sıçrar da gözlerimizden yaş döktüren o yangın zamanlarımız. İşte o öpücüğü her hücrenizde hissedersiniz; dostun size ruhuyla dokunmasında, bir hal hatır sormasında veya sizi sıcacık kucaklamasında.

Ceviz ağacı gibi canlanır, yaşlarınızı o sevgi okşamasıyla siler ve bu dünyaya muzaffer komutan edasıyla baş kaldırırsınız.

Çünkü yalnızlık insan için ağır bir yüktür. Korkunç bir prangadır. Ancak sevgi bağlar tüm ruhları ve birbirlerine verdikleri yağmur öpücüğü ile büyür insanlar.
Allah hepimizi o derin yalnızlıklardan korusun ve yağmur gibi bereketli dost kucakları nasip etsin.

ALEV YAVUZ
02/11/2009