Cumhuriyetimizin 86. yılı; birlik ve beraberliğimizde ve bu topraklarda gözü olanlarla, hala mücadelemiz devam ediyor…
29 Ekim Perşembe günü, hem bayram kutluyor, hem de yürek burkan başka bir olaya tanık oluyorduk.
Şehit cenazesinden etkilenen Dr. Derviş Özer’in, 1980’den beri terörle mücadelede şehit olan Mehmetçiklerin künyelerinden yaptığı “Ağaç Anıt” Ankara’nın Kızılcahamam ilçesinde sergileniyordu.
Daha dün Türk bayrağı ile toprağa uğurlarken yüreğimiz nasıl da yanmıştı! Şimdi bir ağacın gövdesinde ışıl ışıl gözlerimize bakarlarken yine yanıyoruz, acımız taptaze…
Dile kolay, sedir ağacına sarılmış altı bin künye/şehit;Altı bin ocağın feri!..
Altı bin anne, bir o kadar baba, kim bilir kaç kardeş, yavuklu, eş, evlat!..
“Neden ağaç?”
Kültürümüze göre “Ağaç” yerin dibindeki kökleri, göğe doğru yükselen gövdesi ve gökyüzüne dağılan dal, budak ve yapraklarıyla olduğu kadar, mevsimden mevsime kendini yenilemesi ve daha birçok özelliğiyle en eski dönemlerden bu yana kutsal bir yapıya sahip...
Çoğu zaman da hayatın ve ebediliğin sembolü olarak kabul edilmiştir.
Günümüzde ki mezar başlarına ağaç dikme geleneğine göre de ,bununla ölen kişinin günahlarının affedilmesinde yardımcı olunacağına, böylelikle ölünün ruhunun memnun edileceğine inanılmaktadır..
Hem manada ki hem de işlevinde ki önemini ve güzelliğini düşünürsek, ağacın şehitlerimizle birlikte anlam kazanması çok duygulandırdı beni..
Üstelikte Sedir ağacı!
“Neden Sedir seçildi?” diye düşünüp araştırırken, bulduğum bir yazı ve yorumu sizinle de paylaşmak istedim…
Sedir ağacı:
Seven insan bir ışık yayar. Bu ışın, saniyenin binde biri kadar bir sürede gezegenlere, oradan da dünyaya yansır ve tüm canlılara hayat verir. Tanrı sediri, kozmik enerjiyi biriktirsin diye yarattı.
Bir sedir ağacı 550 yıl yaşar. Milyonlarca iğne yaprağı ile gece günüz demeden o aydınlık enerjiyi ve tayfını yakalayıp biriktirir.
Sedirin ömrü boyunca üzerinden geçen tüm cisimler aydınlık enerjiyi yansıtır.
Sedir insan enerjisini evren aracılığıyla yakalayıp depolar ve gerektiğinde geri verir. Evrende yani insanda ya da yeryüzünde ki yaşayan ve gelişen tüm canlılarda yeteri kadar kalmadığında geri verir.
Enerjiyi biriktiren sedirler kimi zaman bu enerjiyi geri vermezler.
Bu sedirler 500 yaşına geldiklerinde çınlamaya başlarlar. Bu pes tonlu çınlamalarla konuşur. Kendisini kessin, biriken enerjisini dünyanın hayrına kullansın diye insanlara işaret verir.
Kaynak: Anastasya
Wadimir Megre
Bir Sedir Ağacında ışıldayan altı bin yaprakla ülkeme gelen yaşam enerjisi VE gölgesinde biz!…..
Bu ülke, dün Çanakkale Savaşı’nda Vatan için canını feda eden şehitler ve bugün terörle mücadele şehitleri ve onların ölmeye hazır torunlarıyla yaşadı yaşayacak.
Bir Çin Atasözü der ki: BİR KUŞAĞIN DİKTİĞİ AĞACIN GÖLGESİNDE GELECEK KUŞAKLAR SERİNLER.
Bütün bu gençler ve fidanlarımız, bir ağacın gövdesinde, hepsi kol kola, hep bir ağızdan, diyor ki:
Ey Türk’ün büyük Ata’sı!
İstiklâl ve Cumhuriyetimizi korumak gerektiği zaman, içinde bulunacağımız durumlar ve şartlar ne olursa olsun, kudret ve cesaretimizi damarlarımızdaki asil kandan alarak, bütün engelleri aşıp her güçlüğü yenmek azmindeyiz.
Türk gençliği olarak özgürlüğün, bağımsızlığın, egemenliğin, cumhuriyet ve devrimlerin yılmaz bekçileriyiz. Her zaman, her yerde ve her durumda Atatürk ilkelerinden ayrılmayacağımıza, çağdaş uygarlığa geçmek için bütün zorlukları yeneceğimize, namus ve şeref sözü verir, kendimizi büyük Türk ulusuna adarız.
“Benimde varlığım Türk varlığına armağan olsun.”