Henüz bitmemiş bir hikayenin en başındasın.Yaşamak kadar güzel olan ne var ki,bu dünyadan başka nereye sığdırabilirsin mutluluklarını,gülümsemelerini.Öğrenemediğin çok fazla şey var,ya da gerçekten bildiğin bir şey yok.Ne kadarı eksiktir daha hikayendeki cümlelerin?Ne kadar gülümseme saklıdır o eksik cümlelerde.Sırf o gülümsemeler için yaşarsın belki ,belki gerçekten aşıksındır hayata.Belki istediğin gibi değildir.Güzel ve parlak atlarla koşmuyorlar geleceklerine,ya da yemyeşil değil dünya ve hep barış içinde yaşamıyor insanlar.Ama sen bir ömür yaşayacağın kötü günler içinde tek bir mutlu gün o günü görmek için bıkmayacaksın, hep yaşayacaksın.
Hikayen,senin o yarım kalan hikayen tamamlanmayacak biliyorsun.Zaten hep sonsuzlukta boğulacaksın.Sonsuz bir hikaye olur mu ?diyeceksin ama senin hikayen gibi tüm hikayeler sonsuzdur,unutma bunu.’’...ve kurbağa prense dönüşür...’’Şimdi belki inanıyorsun bu son cümlelere ama bilmediğin öyle çok şey var ki...
Evet yaşamak böyle.Düşündükçe kaybolursun sahtliklerde ama sen daha çok gençsin bir kelebeğin kozası gibi o yüzden aslında kelebeğin sen olduğunu bilmiyorsun.Bir gün gelip uçabileceğin aklına bile gelmeyecektir.Bir kelebek kozası olabilirsin,uçmanın güzel olduğunu bildiğin halde uçabileceğini bilmiyor da olabilirsin.Ama uçabilirsin,uçmayı istediğin zaman gerçekten uçabilirsin.Uzun bir yolculuğa ,hep gülümseyerek,sonsuzluğa gitmek istediğini biliyorum.Sadece ve sadece hayal et.SENDEKİ BENİ SEVİYORUM.