Cantanem gitti. Vatan borcunu ödemeye gitti. Böyle bir amaçla gitmiş de olsa, giderken yaktı beni ciğerimi.

Kim bilir oralarda ne yapıyor, ne sıkıntılar çekiyor. Hep aklımda… Biliyorum ki o da benim ne yaptığımı merak ediyor. o da beni düşünüyor. Bu çok farklı bir duygu.

Anlatılmıyor. Hasret, özlem, sıla. Ne derseniz deyin. Sonu hep acı. Bazı zaman tatlı bir acı, çoğu zaman ise gözyaşları.

O kadar zaman nasıl geçecek bilmiyorum. Ama onu ne pahasına olursa olsun bekleyeceğim. Geldiğinde ona sıkı sıkı sarılıp ‘’gitme bir daha..’’ diyeceğim. Gözlerine bakıp ‘’uyuz^um benim…’’ deyip, güleceğim. O göz kapaklarıma kondurduğu buseden bir daha, bir daha isteyeceğim.

Her neyse bunları yaşamayan hiç kimse anlayamaz. Ben de önceden anlamazdım. Ama şimdi çok farklı. Belki bu zaman süreci bizim için bir sınav. Biliyorum ki bunları da aşacağız uyuzummm...her ne sorunumuz olursa olsun söz verdik biz. Sen öbürleri gibi olmayacaksın. Biz birbirimizin olacağız cantanem.

ACİZ GÖNLÜMÜN TEK SAHİBİ

OKTAYIM, SEVDAM, HER ŞEYİM

ŞUAN AMASYA’DA VATANİ GÖREVİNİ YAPIYOR.

ŞİMDİLİK KAVUŞMAMIZA UZUN BİR SÜRE DE OLSA

BİLİYORUM Kİ GEÇECEK, HER ŞEYİN ÜSTESİNDEN GELECEĞİZ…

ASKERİM UNUTMA ÖLENE KADAR KALBİMDESİN…

SENİ ASLA AŞKSIZ BIRAKMAM..!