Sil bakalım hayatı. Sıfır noktasından yeniden başlayabilecek misin tüm gerçeklere? Olduğu gibi hem de tek bir noktasını atlamadan, aksatmadan. Merhaba diyebilecek misin yeni güne aynı umudu besleyerek, büyüterek aynı heves ve heyecanı kalbinin orta yerinden?

Sil bakalım kendini. Benliğinde kıvılcımlanan idelere en içlere kök salmış fikir inceliklerine eğilebilecek misin bir daha aynı özenle? Bir ağaç kolay mı büyüyor sanıyorsun gerçekten, kesip atmaksa dallarını bir bir hayatın bu yürüme hikayesi; temize geç bakalım özgün hikayeni kendi düşünden.

Sil bakalım aşkı. Gülümseyen bir yüze her sabah yeniden aşık olurken, günaydın derken güneşe el ele... Yurduna sığdıramadığın kalbini yerinden söküp atman gerekecekken haydi git ve sil bakalım aşkı ve yeniden yeşert fidanı geceye nispet gözlerinden. Karanlık henüz inmeden...

Sil bakalım parçalarını. Sana ait olan hatta olmayan, en büyüğünden en küçüğüne kadar. Değerlerini yeniden biç ölç bakalım, tutacak mı aynı hesap avuç içlerindeki ve alnındaki çizgilerden? Matematik şart değil aslında, topla kafanın içinde, lüzumsuzları çıkart at ne kalır geriye henüz yaşamadığın günlerinden ’daha yolun başındasın’ umudu böylesine tazeyken.

Kolay mı?