hayatın gerçeklerinden. . .2

• 28 Ekim 2009 Çarşamba 20:03:39

bu arada okullar açıldıktan sonra ben geçen yıl kutlamalarda tanıştığım çocukla bir kaç kez karşılaşmıştım bu gün çıkışta güzel sanatlar için bir ekip toplanıcaktı ve ben bütün sınıfları dolaşarak duyuru yapmıştım sınıflardan birinde onunla karşılaştım sen varsan kesin gelirim dedi şaşırdım gülümsedim geçtim. aynı şeyler tekrar başlamıştı neden kalbim onunla her konuştuğumda yerinden çıkıcak gibi oluyordu anlamıyorum. . .
çıkışta o da geldi konuştuk biraz muhabbet ettik tekrar arkadaş olduk artık her karşılaştığımızda konusuyorduk.
saat gece 12:00 hayatımda sevgilim olarak var olan insan hala aramadı. . .
yine kendimi garip hisettiğim günlerden biri; güzel sanatlar için kurulan ekiple tiyatro sahnesindeyiz kalabalık bir izleyici ve doğaçlama oynanılıcak bir oyun 4 kız 1 erkek dublör 1 de erkek oyuncuya ihtiyaç var bende yanlarında profösyonel olarak eşlik edeceğim.
konumuz;güncel bir tv programı olan yemekteyiz programı ve benim evimde toplanılıcak sahneye 4 kız geldi hepsi birbirinden beter bir dublör geldi ve erkeklerden bir tek o oynamak istedi sahneye geldi.
perdeler açıldı oyun başladı ben hazırlıklarımı yaptım kızlar geldi nasıl eleştiriyoprlardı bana soğuk terler döktürdüler o sırada kapı çaldı ve o geldi eyvah dedim çok da havalı kendine çok güveniyo sözde bende yanlarında profösyonelim hepsi birlikte yüklenirlerse ben bu oyunu yüretemem bittim prof.larıma ne dicem diye düşünüyorum bu içeri bir girdi hayatım canım cicim diye ben birazcık rahatladım kızların tam tersine hep beni kolladı sahnede eşlik etti birden oyunun akışı değişti sanki kız arkadaşıymışım gibi konusmaya başladı bende itiraz etmedim bana her aşkım hayatım diyişinde birazcık daha kalp atışım hızlanıyordu.
oyun bitti salon boşaldı kulisteyim herkez çıktı ikimiz kaldık. hadi gideli dedi ben biraz dinlendikten sonra çıkıcam istersen sen git dedim onu hiç umursamıyormuş gibi yaptımpeki ben seni yukarda bekliyorum dedi tam gidiyordu ki geri döndü he bu arada unutturma çıkışta sana bisey söylicem dedi okey dedim gitti. meraklandım çıktım tam karşımda beni bekliyor ee.. nesölicektin dedim baya bi oyalandı nasıl söylemeliyim bilmiyorum ama kısacası sana milyonlarca kez teşekkür ederim dedi neden dedim? sahnede beni yalnız bırakmadın hayatım falan derken hani dedi şaşırdım ve sözünü şöyle tamamladı eski sevglimde ordaydı bizi izliyordu kıskancından öldü dedi güldüm birlikte eve gittik yol boyunca ben ona bir sevgilim olduğunu ayrılmak istediğimi anlattım o da bana eski kız arkadaşlarını ve yolun sonuna geldiğimizde şuan bir sevgilisinin olmadığını bulamadığını söyledi.ona umarım bulursun demeklten başka birşey dileyemedim yollarımızın ayrıldığı noktadaydık görüşürüz dedim görüşürüz dedi ve öyle bir bakışı vardıki beni benden aldı ama bir sevgilim vardı böyle yapmamalıydım neredeyse bana varlığını bile unutturmak üzere olan sevgilime eve gidince mesaj attım napıyosun diye cevap atmadı çalışıyordu diye düşündüm akşam tekrar aramak için telefonu elime aldığımda cevapsız ar amalar vardı baktım yengesi beni aramış şaşırdım neyse dedim unutmak üzere olan sevgilimi aradım napıyosun nasılsın dedim o okulumu sordu iyi herşey çok güzel dedim sevindim dedi iyi dedim görüşürüz görüşmek dileğiyle dedi by dedim kapattım. görüşmek dileğiyle bunu hep ben söylerdim ona ne kadar özlediğimi anlasın diye .
hayat çok garip. . .


<Devam edecek. . .>