Küçük Bahar dagın yamacındaki çeşmenin başında elinde bir çubukla topraga birşeyler çiziyordu.ordan su içmek için geçen bilge Bahar’ın dalgın bakışları ve çizdigi şeyi merak edip selam dedi.
-hey küçük kız merhaba
Bahar usulca başını kaldırdı ve merhaba amcacıgım,
-ismin ne senin küçük?
-İsmim Bahar ama Bahar olamadım.her bahar geldiginde şimdi der bakarım,
bilge küçük Baharın bakışlarındaki ve sözlerindeki derinlige bakar ve oturmaya karar verir.Bahara bakınca ayaklarının felç oldugunu görür.ama sevgi dolu gülümsemesi bilgeyi heycanlandırmıştı.sevgiyle Bahar’a baktı.Bahar ona öyle bi bakışla nazar eylediki bilge yıllar öncesindeki o bakışları gördü.
-burda ne yapıyosun?dedi
-dedem Erzurumun köylüklerinden 300 tane koyun ve kuzunun çobanı benide sabah getiriyo.ben burda topraga hergün bişeyler yazıp çiziyorum.gelen geçenle sohbet ediyorum.dedem ben çagırınca gelir.
-nasıl yani?nasıl çagırıyosun dedeni?
Bahar bak;
sag elimi kalbime koyuyorum.ve onu çagırıyorum.ama ben şanslıyımburdan geçenler beni tanıdıkları içinbazen zorda kalmasam çagırmıyorum.bide kuzu almak isteyen olursa onu çagırıyorum.
-açmısınız?
bilge onun bu davraışları karşısında gülümser.sorar
_neden ayakların felç oldu?diye sorar
Bahar önce ayaklarına baktı,ve iki damla gözyaşı döktü,
-küçükken yapmış oldugum bi hata beni bu hale getirdi.ama böyle olmasa bende yürümenin ve ayaklarımın degerini bilmezdim degil mi?yürüycegim birgün ve bende dedem gibi çoban olcam biliyomusun
ve yere tekrar çizmeye devam etti.büyük bir güneş ve deniz çizdi;-bak deniz umuttur.denizi derin olanın inancıda derindir.güneş doguştur.birgün bende dogacaım. dedi usulca ama aglıyordu.birden elleriyle kapadı yüzünü.çünkü dedesinin biricigiydi dedesi onu hissetmesin diye yazmasıyla agzını kapadı.
bilge şaşırmıştı.bu kadar küçük bi yaşta ne zaman büyümüştü bu kız çocugu.ona içinden tüm sevgisiyle dua etti
-YÜRÜSÜN YÜRÜSÜN YÜRÜSÜN HÜÜÜÜÜÜÜÜ
Bahar tekrar başını kaldırdı.bilge onun gülümsemesi için yere bişeyler çizdi.biraz santranç ögretti.bilge ona
-en büyük dilegin nedir?dedi
bahar baktı baktı çiçege sonra dogan güneşi gösterdi.
-bak şu güneşe işte o varya ben onu aşk bilmişim.tek dilegim onun yüregimde açmasıdır.
bilge bi keredaha şaşırdı.bu dünyada inistenecek en büyük istekti.ve kendini aşkını düşündü.yüregi nasıl dayancak dedi.ve ekledi;
-taşıyabilirmisin bak bu çok zor ve dermanı olmayan bir derttir.istermisin*
Bahar agladı ve isterim ya
bilge;tamam
yerden bi taş parçası alıp baharın küçük avcuna sıkıştırdı.
-sahip çık buna.hep yanında olsun.tek arkadaşın o taş parçası onda bi çok hazine gizlidir.görmeyi bildigin gün aşk gelecektir.
bilge avuçlarını çeşmden su ile doldurdu ve dua etmeye başladı.Bahar onun avuçlarından suyu içti.birden fenalaştı.başı döndü.bitkin ve ersemlemiştiki dedesi koşarak Baharını kucagına bastı.Bahar konuşamıyordu.çiçege bakıp aglıyo,yıldıza bakıp aglıyo ve konuşmuyordu.sadece güneşin altında taşını avuçlarında tutup aglıyordu.güvercinler gelip ona bakıp ekmegini paylaşıp uçuyorlardı.o hep gökyüzüne bakıp aglıyordu.ve elindeki kırmızı gülle şunu yazdı;

rahmet yagmurlarıyla geldin
gökkuşagı olup dünyaya saçıldın
dermansız dertlere çare oldun
senin adın aşk
işte bugün buldum seni

SEVGİLERİMLE...............
bahar yüreklilere,umudunu inancını yitirmeyenlere dürüst ve dogru yaşayanlara .......SEVGİ VE SELAM OL’SUN

düştügüm bahçde tohum ne kadar Güz gördüyse baharda açmaktır muradım

REDFLAME