Bize verilen ömürler de sevmek farzdı sevilmek ise haram.

Ömürlerimizin tek amacı tek dayanağı ve olmazsa olmazıydı sevmek
Hayatın sevenler tarafında yer alıyorduk. Ve sevdiklerimiz ise hiç yanaşmıyordu küçük dünyalarımıza. Gelen sevilip gidiyordu hep. Kalan sevenler ise hüzünlerini bazen bir sigara dumanında topluyor bazen ise yalnızlık sokaklarında derin iç çekişlere teslim ediyorlardı seven ruhlarını.

Küçüktük ve hayat denilen canavarın karşısında gerilla savaşı veriyorduk. Hayatla olan çatışmalarımızda kimimiz ağır yaralanıyor kimimiz ise cephelerde görevlerini ölerek tamamlıyordu.

Girdiğimiz her savatsa sevilenler karsımızda yer alıyordu. Biz onları yine seviyorduk ve barutu sevgi ve yürek olan güller atıyorduk mermi yerine. Sevdiklerimiz ise hüzün keder acı yalnızlık olan kurşunlarını tam 12 isabetle yüreğimize denk getiriyordu.

Sevmek farzdı bizim için sevilmek haram.

Kalıyorduk hepimiz yine aynı saflarda sevilenlerin mermisi acıtıyordu seven yüreğimizi. Sevilenler ise gurur ve bencillik kalkanlarıyla her zaman yaptıklarını yapıyorlar pervasızca gidiyorlardı. Umutlandırıp o saf hayalleri kurdurup kimi gecelerde sevdiğimizi haykırtıp gidiyorlardı. Çünkü bildikleri en iyi şeydi gitmek.

Senaryosu aynı ömürlerimizin sev ama sevilme.

Ceza veremiyorduk onlara biz her şeye rağmen sevenlerdendik. Verdikleri acıları gömüyor yüreklerimize gözlerimizi gözlerle birleştirip yine bakıyorduk severek.

Sevmek farzdı bizim için sevilmek haram.

Hangi sevgilide bulduk ki mutluluğu hangi sevgilide bu gitmeyecek duygusunu yasadık ki.
Ey sevilenler biz sizleri çok sevdik.

Ne kadar gitseniz de ne kadar acıtsanız da ne kadar ömrümüzü yerden yere vursanız da biz sizleri çok sevdik. Gelirseniz severiz yine sizleri.

Çünkü bize sevmek farz sevilmek haramdı.