MEKTUP 8

• 25 Temmuz 2007 Çarşamba 18:53:19

04.03.2005 / 23:53
Armutçuk

seni düşünerek büyütüyorum günlerimi. kendimi seni düşünerek. sevgilim benim. canım. baharı seni düşünerek karşılıyorum. sen ki cemremsin toprağıma düşen. sen ki ilk çiçeğimsin kollarımda açan.

seni düşünerek varıyorum yitirdiğim ülkelere...içinde ağlayanların olmadığı, sarı saçlı Çingene çocuklarının çocuklarımızla büyüdüğü, dünyanın tüm ezilen halklarının kardeşliği oya gibi işlediği, yaşamı insani doğallığıyla dokuduğu ülkelere seni düşünerek ulaşıyorum.

gecelerin güzelliğini seni düşünerek buluyorum. gözlerinin bir güneş gibi bedenimi ısıtıp, odamı aydınlatacağını bilerek söndürüyorum tüm ışıkları. yıldızların, ayın ve gezegenlerin saçtıkları ışığa senin sevdanın tüm enerjisini dahil ediyorum. ve etrafında deli divane bir uydu olup mutluluktan dolanıyorum tüm evreni.

seni düşünerek kapatıyorum gözlerimi. ve yüreğimi ardına kadar açıyorum seni düşünerek. köylü kadınlarının ellerindeki nasırları izleyerek buluyorum üretkenliğin yolunu. madencilerin alnındaki fenerle tadına varıyorum emeğin sevince dönüşmesinin. kendimi buluyorum. ve alnımın akıyla seviyorum seni...

çocuklarla sokak aralarını arşınlıyorum. gözüne girmek ve kendimi beğendirmek için olmadık işler yapıyorum. yaşımı ve bilinç durumumu bırakarak bir duvar dibine kahramanın olmaya soyunuyorum. seni düşünerek krallıklara, derebeyliklerine tek taraflı savaşlar ilan ediyorum. seni düşünerek yerleşik düşüncelerden arınıp devrimlere yöneliyorum.

seninle yaşayabilmenin tadına varabilmek için seni üzen, seni ağlatan, seni hüzünlendiren, seni senden alan tüm kötülüklere başkaldırıyorum. istiyorum ki, aramıza ne kötülüklerin izi, ne de kendileri girsin. biliyorum ki, mutlu bir sevda çevremizdekilerin mutluluğundan geçiyor. biliyorum ki, mutluluk acıların paylaşılmasından geçiyor. ve biliyorum ki, biz istemezsek sürmez bu bezirgan saltanatı.

sevgilim benim. düşlerimin tahtına kurulmuş güzel. seninle olabilmek uğruna kendi krallığımı devirerek geliyorum sana. şanı, şöhreti, namı bırakarak aşıyorum kendimi. biliyorum ki, kendi iktidarından vazgeçemeyenlerin verebileceği birşey yok dünyaya... ve kendimi veriyorum sana. kendimi... tüm bildiklerimi, öğrendiklerimi, değerlerimi, kültürümü bağışlayarak sokak çocuklarına sana geliyorum. beni yeni baştan yaratman için kendimi parça parça dağıtıyorum sokaklarda...

seni düşünerek hiçbir şey olmamanın erdemine varıyorum. senden öğrendiklerimle ulaştığım bilgeliğimi dünyanın pisliklerinin üzerine sürüyorum. ve bir kurşun oluyorum yoksulların ağızlarında. tükürsünler diye “hayının, celladın yüzüne”

şimdi seni sevmenin gönenciyle bulduğum varsıllıklara sarılıyorum sıkı sıkı. tüm anlamalarımı, kabullerimi gözden geçirerek, daha cesur ve daha bilge duygularla seviyorum seni. şimdi bir nevroz ateşi gibi yanıyorsun içimde. ve tüm sevdalılar, bu dünyayı değiştirmeye yola çıkmış olanlarla birlikte barışın, dayanışmanın türkülerini söylüyoruz memleketimizde.

tüm kavuştuklarımızın tarihini bayram ilan ediyoruz. bayram ilan ediyoruz tüm halkların elele tutuştuğu günleri. ve adını koyuyoruz ömrümüzün. sevdaların onbeş dakikaya, bir güne indirildiği dünyamızda yıllarca sürmüş sevdamızla geçiyoruz popüler kültür duraklarını. ve belki de tüm dünyaya inat doğanın sözüne uyarak elimizdekileri çoğaltıyoruz.

seni düşünerek başlıyorum yeni güne. ve seni yazmaya çalışarak. ve tarihimize not düşüyor olmak yetiyor günlerimizin çoğalmasına. biliyorum ki, bırakacağımız başkaca varlığımız olmayacak bizim. biliyorum ki seni düşünüyor olmak biraz daha büyütecek bilincimi. biraz daha beni. biraz daha dünyamızı...

ve biliyorum ki, aslolan iyi yaşamaktır. sevdaları çoğaltarak... yeni sevdaları bahar çiçekleri gibi örgütlemektir yaşamak. bilinçle örerek yeni bir yaşamı şiirler, şarkılar, danslar eşliğinde el ele tutuşmaktır tüm insanlıkla ve kendi insanlığımızla...