Pınar yeşil gözlü, sarışın çok şeker bir kız çocuğu olarak dünyaya gelmişti. O küçücük dünyasında hiç birşeyi bilmiyordu. Masum masum etrafa gülücükler saçıyordu oysa tadacağı ilk acı annesizlikti.... Annesi onu koklayıp öpemeden ebedi hayata gitmişti.Babasının yüzünde hem hüzün hemde mutluluk vardı. Eşini kaybetmiş ama çocuk sahibi olmuştu. Şimdi ona o şefkati sevgiyi nasıl verecekti...?
Aradan aylar yıllar geçti. Büyümüştü Pınar ama anne demeyi bilmiyordu.Kendi yaşıtları anne anne diye bağırırken o anne demenin ne olduğunu bile bilmiyordu. Babasına bir akşam;
-Anne ne demek?
İşte babasının veremeyeceği tek yanıt buydu.Ne diyecekti şimdi? Anlatmaya başladı.Pınar çok üzülmüştü.O küçücük yüreği paramparça olmuştu. O güzel gözlerinde ufak ufak yaşlar birikti. Çok zoruna gitmişti ama buna alışmalıydı. Kolay olmayacaktı ama zoru başarmalıydı. Anne demeyi özlüyordu.Günler böylesine zor geçiyordu...
Pınar birinci sınıfa başladı.Pınarın ilk defa cana yakın bir arkadaşı olmuştu. Adı iremdi. Oda çok güzel bir kızdı. Onunda annesi vardı ama babası yoktu.Aslında kaderleri aynıydı. İremde yaşıyordu pınarın yaşadıklarını.Pınarla irem birbirlerine git gide dahada yakınlaşmışlardı. Pınar iremin annesini görünce çok sevmiş cok cana yakın bulmuştu.İremde pınarın babasını görünce aynı duyguları yaşadı. Ailelerini tanıştırmayı çok istiyorlardı ama bir türlü zaman bulamıyorlardı. Aradan bir kaç yıl gezti okulun aileleri tanıştırma amaçlı bir kampı oldu. Pınar ve irem bu sayede ailelerini tanıştıracaklardı.
Kader bu olsa gerekti.... Pınarın babası İremin annesini görür görmez maziyi hatırladı. Evet bu oydu! Yıllar önce çok sevdiği kadındı. Aileleri yüzünden evlenememişlerdi. Herşeye rağmen birbirleriyle irtibatlarını koparmamışlardı taki üniversiteye kadar... üniversitede ayrıldılar. Bitmişti herşey. Kimsenin bilmediği birşey vardı. İşte Pınarın adıda bu kadının adıydı. Hiç unutamadığı kadının adı. Kısa bir süre sonra kendisine geldi hala birbirlerine aşıklardı.Kader yine gösterdi kendisini.Yıllar önce birleşmemişler ama şimdi 3 tane çocukları olmuştu...



.....Kadere hep inanmışımdır....


Bir hayal ürününden ibaret olan bu yazıda katkısı olan canım kankim esrama teşekkürler:)