Biraz yardım..

• 25 Ekim 2009 Pazar 14:12:16

Evet biraz yardım...bir insan değişebilir mi?gerçekten bunu son zmanlar da çok merak ediyor ve içinden çıkamıyorum!benim çok sevdiğim cidden canımı vereceğim bir dostum vardı hatta dosttan öte canımın canı,etimin eti diyebileceğim herşeyim,herşeyden öte tuttuğum bir kalpti o...yeni paylaşımların içine girmeye başladığımız ilk günleri hatırlıyorum da inanılmaz hala içimi sızlatan ve gülümseten ve heycanlandıran...haa bu anlattıklarım aşk masalı değil ama bir aşk masalından bence öte ve samimi,içten,kalpten,nefes sıcaklığında kelimeler yetmiyor anlatmaya...bana,birçay içimlik oturduğum şu yerde aklıma düştün...seni her gördüğümde çok şükür diyesim gelir..susuzluğumdan kana kana içesim gelir..böyle güzel candan hislerdi bunlar..şaşkınlığımı ilk zmanlar ne kadr çok gizlemeye çalıştığımı anlatamam!!maalesef bizim toplumumuzda insanlar erkek yada kadın farketmez hem karşı cinslerine hemde hemcinslerine neden sevgilerini bircok zman kısıtlı yaşarlar hiç anlamam..sanki birileri onları gelip cezalandırıcak,dövecek heyy sen ne yapıyorsun diyecek...çok üzücü cidden...kendimi bu kesimin içinden çekip alıyorum sanırım çok sanslıyım kat kat hemde :)neden mi?bana birden bire böyle güzel duyguları yaşatan bir nefes çıktı karşıma hemde beni öyle bir çarptı ki tusunami halt etsin yanında...çığ düştü sanki üzerime sevincimden,çığlıklarım bu güzel evet felaketi getirdi üzerime...siz hiç çaba harcamadan birden bire mutluluktan sahoş oldunuz mu?ben oldum hemde delicesine...aynı gözlerle,aynı kalple,aynı adınlarla,konuşmadan sadece varlığımızla birbirimizi çeken (Aura)o ne muhteşem birşeydir ki..sadece yaşamak lazım...ağzını açmadan ne demek istediğini,yanında olmadığı anlarda hangi kelimeye nasıl birvucüt diliyle tepki vereceğini,ne zman gülüp,ne zman sinirleneceğini bilmek vs...bir insanı tanımak kadr muhteşem birşey olamaz oo hazzı yaşamak,hissetmek...her dakika onunla olup mutlu ve huzulu olur mu bir insan?evet olur hemde o an ölecekmiş gibi..aynı gökyüzünü paylaşmak,aynı bardaktan su içmek,seyyar köftecinin dünyanın en muhteşem sofrası gibi görmek onunlayken,cocuk parkında sendendoğanları izlerken çekirdek çıtlamak,üşüyeceğini düşünerek halbu ki yetmez kendisin ve senin omuzlarına örtmeye çalıştığı hırka ama yine de sarar,sarmalar seni üşüme diye..inanın fırtınalar kopsa,tipi olsa üşümazsinz!!onun size yaslanan sıcacık yüreği vardır yanınızda..ve öylece vermiştir kalbini ellerinize...hiç üşümezsiniz ki onun kalbin de ni tekim ölede oldu hiç üşümedim!!taaki hoyrat,kahpe,taş yürekli,namusuz insaların zulümleri başlayana dek..dayanmadık mı evet çok dayandık..bizi kimse ayıramaz dedik ölene dek yanyanayız,birlikte yaşlandığımız düşünür ve çok gülerdik o halimizi düşündükçe bundan dahi çok mutlu olurduk çünkü her daim yanyana olucaktık önemli olan buydu!!ama bizi ayırdılar yaa kopardılar,oyun oynadılar oscara aday ve canım,nefesim,pisim..bu oyuna geldi herşeyi bir anda sildi..daha doğrusu hatırlamak bile istemdi..sünger çektim dedi..ya anılarımla yaşayıp kahrolucaktım yada sünger çekip hayata devam edicektim dedi...görüştük mü evet
:( ama o sihir bozulmuştu artık bazen soğuk anlamsız bakışlar aldı o sıcacık tarifi imkansız bakışların yerini...ya bilmiyorum ne olacak?kopmak istemiyorum hiç hemde...ama oda sanırım çaresiz...korku,endişe,baskı vs....