Bir Adam Var Tarlada.

• 25 Ekim 2009 Pazar 13:17:38

Çocukluk yıllarımda tanımıştım onu.Eskiden tarlalarda bir ahenk vardı.Komşu yardımlaşmaları vardı.Eskiden diyorum bizde yaşlanıyoruz galiba.Neyse konumuza dönelim artık.Bazan sazından dökülen nağmelerde,bazan ise seslendirdiği dizelerde güç ve ilham verirdi etrafına.Kimseyle konuşmaz ve yalnızlığı seçerdi hep nedense.Çocuk yaşımda anlam verememiştim davranışlarına.
Neden yalnız yaşıyordu?Aslında o nağmeler ve dizeler betimliyordu onu etrafına.O belki bir kaçış,çırpınış,yada haykırıştı yalnızlığı seçtiği yüreğinde.Bana sadece adam deyin derdi.O zamanlar ismi yok sanırdım.Yaban dı benim gözüm de etrafına hep nasihat eder,herkeze dostane tavsiyelerde bulunur.Toplumsal yaşam adına yol gösterirdi hep.
Her olaya herkeze,yada kendine söylecek o kadar çok şeyi vardı ki anlatamam.Ama anlayamadığım neden yalnızlığı seçmişti?Ve o gizemli dünyasına neden yaklaştırmıyordu kimseyi.İncinmiş miydi yoksa.Hayat ona kimbilir hangi acımasız oyunu onamaştı belkide.
Daima yalnış oluşu bunun içindi belkide yaşam adına.Hüküm verirken son noktayı koymuş,onun için böyle davranıyordu belkide.
Hayatın ona kazandırdıklarını nasıl böyle ustaca verebiliyordu herkeze?Yoksa bir bilge
miydi kendisi?Sanki etrafını aydınlatan kendini mutemadiyen yalnızlığa adamıştı sanki.Yada rehabilete edilemeyen bir geçmişi vardı belkide.Aylar ayları,yıllar yılları kovaladı.Yine karşılaştık kendi tabiri ile o "Adam" la.Yüksek öğretim bitmiş tez hazırlama
vakti gelmişti benim için.İşte hayat bir kez daha karşılaştırmıştı ikimizi.
Önce ümitsizce sordum kendine bana yardımcı olabilirmisin diye?Bir sessizlikte karşımda
duran.Bu sorumun yanıtını alamadım çok uzun zaman.Ancak o sessizlik çok şeyleri çağrıştırıyor du bende.Uzun uzun seyrederdim onu karşıdan ve her defasında değişik anlamlar bularak.Bir gün tam ümidimi kesmişken birden o geldi ve nedenleri,niçinleri,nasılları,olanları,olması gerekenleri anlatmaya başladı sıraladı.Ne çok bilinmeyeni olduğunu o gün anladım.Yaşam adına verdiği her cevapta belkide kitaplar dolduracak hikayesi vardı.Ama onurlu,ama gururlu,ama insan ca,ama sarih,ama mana yüklüydü söyledikleri.......
Aylarca sürdü söyleşimiz onun hayat hikayesi bazan daldık maziye,geçmişi yad ettik,bazan anı yaşadık,bazan geleceğe göndermeler yaptık o hos sohpette.Ama gururlu
ama onurlu olarak.Ve bir ismi vardı bu adamın.Asla kimseye söyleyemeceğim,çünki kendisine söz verdim,sadece bende kalacak.Sakın ha yalnış düşünmeyin ne bir kaçak tı kendisi nede bir aranan.Sadece bir "İNSAN" dı o.Hepimiz gibi,bir ruhu ve bir benedi olan.
Bu bende şunu çağrıştırdı hep bu söyleşi daha sonra."Hayat yaşam ve ölüm arasında yaşanan bir süreçtir.Ancak unutmamamız gereken "O" nu anlamlı kılanın insan olduğu dur...


SAYGILARIMLA / AYVALIKLI