.....................................


Bugünlerde çok yoğunum.


Yoğun olduğum için, birçok hayati meselemi es geçmek zorunda kalıyorum. Kendimi ihmal ediyorum. Ettiğim için de, geceleri başımı yastığa koyarken, huzursuz oluyorum.


Aslında benim sorunum büyük bir ben açılımıyla hal olabilir ancak.


Bir iş halletmeden, başka bir kulvara koşuyorum. Bu da ister istemez, yapmak istediklerimi yarım kalmasına neden oluyor. Tatminsizlik mi, yoksa doyumsuzluk mudur nedir anlamadığım, neden bu hallere teslimim?..


Bir türlü tek davranamıyorum. Birden çok olayla haşır neşir olmak doğamda var gibi, çoğullar yakamı bırakmıyor...


Yemek yerken, gazete okuyabiliyorum. Gazete okurken, cep telefonuyla sohbet edebiliyorum bir arkadaşımla. Bir arkadaşımla telden muhabbet ederken, televizyondan aşk-ı memnu dizisini rahatlıkla izleyebiliyorum. Televizyonda da bir kanal üzerinden durmuyorum, zapladıkça zaplıyorum kanaldan kanala... Sonra bir bakıyorum aynı anda, birçok konuyla beynimi doldurmuşum havasında kendimi buluyorum...


Evet, çok yoğunum...


Kalabalıklığım da yalnızlığımdan kaynaklanmıyor. Sarıldığım, okumak istediğim yahut yazmak istediğim durumlar beni bu acıklı poza getiriyor...


Peki pişman mıyım bu halimden, sanırım yok...


Bu yoğunluğa katlanmak da, benim harcım, benim derdim, benim yüküm...


............................................

MESELCİ
16 Ekim 2009,,,
Mardin