ALIŞAMADIM SENSİZLİĞE

• 25 Temmuz 2007 Çarşamba 00:41:44

Bu akşam kafam çok dağınıktı. Canım dışarıda yemek istiyordu yağmur yeni dinmişti.Bir başıma attım kendimi ıslak taşlı sokaklara, bu gece benim gecem olacaktı, nedendir bilmem ama canım sabahlara kadar içip, eğlenmek istiyordu. Titrek yanıp sönen lambaların altından yürüdüm sahile, kalabalıkları hızlıca aşarak salaş bir balıkçı lokantasında buldum kendimi, kafam çok karışıktı garson gülümseyerek "abi hoş geldin, özlettin" deyince şaşırdım ayıp olmasın diye gülümsedim.Çift kişilk bir servis açılmıştı masama neden diye soramadan, küçük bir çiçekçi çocuk yanaştı muzip bir gülüşle tek kırmızı gül uzattı ve "abi her zaman ki gibi çok taze" dedi. Neler olduğunu anlamaya çalışırken, rakılar buzlarla, mezeler ızgara balık ile tanışmıştı bile, yaktığım sigara bir nefes bile almadan bitmişti kül tablasının ensesinde, fondan gelen müzik gerçeği suratımın ortasına yapıştırmıştı bile "evet bu bizim şarkımızdı" sabahlara kadar tekrar tekrar dinlediğim, hıçkırıklarla ağladığım, hasretliğimi yumruklarıma yükleyip duvarları inlettiğim bizim şarkımızdı.

Fark ettim ki yıllardır sen varmışsın gibi davranıp aynı salaş lokantada iki kişilk servis açtırıp, aynı çocuktan aldığım taze kırmızı gül ile şarkımızı dinlediğimi, alışmıştı esnaf bana yüzüme gülüyorlardı, acınacak durumda olduğumu bir ben bilmiyordum.

Alışamadım zamansız ölümüne, sana olan özlemim yıllar sonra azalacağına kat kat artıyordu, bu dayanılmazlığın altında eziliyordum...

Neredesin her şey tamam bir tek sen yoksun...

24/07/2007