nereye gitsem bir otelim...hem de odalarımda koca koca aynalar var , solgun bakışlı adamlar ...


bin bir tane kapısı var ,şehrin her yerinden görünüyor müze desen müze değil , han desen han değil dedim ya koskoca otel...


akşam çökünce eşyalarım karanlığın altından ölüler gibi dirilir çarşının ışıklarıyla...
kitaplarım sessizliğe açılır hayalle kapanır ...


ne yaptıysam aynaya bakamadım...

şehir içimde büyür geceleri , camekanlar parıldar ,vitrinler bir kere ürünü söylüyorsa bir kere de beni söylüyordur .



nereye gitsem otelim ...işçisi , boyacısı, marangozu , şairi , ustası, yalancısı, öğrencisi,oyuncusu her gece en ucuza bu otelde kalır ...



yalnızlıktan halılar ,geçmişten perdelerim var , şiirler koyun koyuna uzanmış göğe kalıyorlar öylece....mavi karanlıklarım var sudan sebeblerim hayatta kalmak için...



nereye gitsem otelim
yalnız kendimde kalabilirim ..
sonsuza dek ev olamayacağım biliyorum..

istanbul...2009....

ömür...