ERGUN GÖZE’YE MERSİYE


(İnsanın,namazsız ezan ile ezansız namaz arasında geçen ömrü,beyhudeliklerden ırak ve maddenin esaret zincirine tutsak olmamış ise,”mihenk” pahasında bir yer teşkil eder(Allah(c.c)fani bedenindeki evi olan) gönüllerde…


Hele ki bir terzi dükkanı olan acunda ölçüyü veren(inanmış dava adamı) göçme sırasını beklerken bir fikir veya dava uğruna kavgaya tutuşmuş,inanmışların dilinde kelam ve onların yüreklerinde bir taht sahibi olabilmiş ise gayya kuyularından uzak olur ruh-i cezada…)


Bir dava adamının Cezayir menekşesi gözleriyle nazar ederken zihnimin ve kalbimin genzine saldığı o emsalsiz rayihaları artık almayan(duymayan) bir beşerin ruh haliyle kağıda alıyorum bu satırları…


Kibiri ruhundan def eden,inançsızlar ile ömrünün her lahzasında harb eden,bir kutlu mertebeye malik büyüğüne,elveda diyen birinin naçarlığıyla yazıyorum…


Memleketine kara sevda ile bağlanan, ak ak olan her teli gibi,ak yollara adım atmış,haksızlıkların döşüne en büyük silahı olan kalemiyle bir ok gibi yara açmış,nur yüzlü bir kalbin duruşuyla ah-u zar olmuş gözlerin,katresindeki özlem ile yazıyorum…


Hakk yolunun seyyahı,milletinin yolbaşçısı olan,bed yüzlere tükürük,elvan elvan sevgi turabına tohum atan,bir secdeye baş koyduğum,adam gibi adamın yokluğunda, sonbahar hazanı ile kehribar rengi olmuş yaprakların buruşmuşluğuyla yazıyorum…


Gözlerimde,kara toprağın bağrına bergüzar olan, bedenini saran kefenin hayali var.Ve ellerim mecalden yoksun son noktayı koymaktayım avuçlarım arş-ı alada inna lillahi ve inna ileyhi raciun(şanı yüce olan Allah’a hamdolsun! Biz, o’ndan geldik ve yine o’na döneceğiz…)


Saygılarımla…


Kurtbey_ozan@hotmail.com


Ozan Korhan