ADIN GELDİ AKLIMA

• 18 Ekim 2009 Pazar 14:39:21

Hayaller ile hayalenmiş zahiri hayata ram olmayı sevda edinmiş gülüstan ın gülmeyen güllerine!...
Tutamadığım tek şey gençliğim
İçinde hapsolup kaldığım benliğim,
Ölmüş dirilmeye yüz tutmuş bakışların arkasındaki aldanmalarla geçen bir sabahın soğukluğunu yüzünde hissetmek ne kadar acı.
Var olan ayakların,aldanan gerçeklerin yakınların uzak oldugu vazgeçilmezlerin hiçleştigi kafi olan safi bir zaman başlıyorğ
Ne yazdıgını bilmeyen bir yazı işde beklide yazandan habersiz cümleler bütünü neyi nerde unutuğunu bilmeyen, akşamdan sabaha aglayan görmez gözlerimin gözüyüm ben bu akşam, gün geceye inat bitmekte belki yüreklerde bir hüzün beklide gafleti andırmayacak bir dün.Aşkı ararken aşksız kalmak,modern dünyada aşkı tarif edecek bir arife rast gelmeden rastlantılarla yaşamak.
Bir aynaya bakmak birde uslanmaz halime bakmak
Uslan demek gelmiyor artık
Yorgun dünyada yorulmaz hayat
Birde kefen arkasından hayatı aralamak
Yalnız olmadıgım kadar yalnızım sevdaları saldım bir başıma hüzne geçit verdim yine ben soru sormaktan yorulan sordugu sorularda bogulan gün vegün kaybolan hayatın peşinde koşmak yordu beni , dünyada her şeyin yaşı seneler kadar uzun yada kısa degildi anladım.
Güneşin aşkıyla başlayan yalan sevdalara tutunmanın yada tutun dum sanmanın anlamı ruh halindeki derin boşlugun inkişaf edilemeyişi,yokluk hıkasının,yolluk mısrası olarak algılanması en acı kayıpda bir kayıpla bitmeyen binlerce ayıp, degerinden gereginden fazla anlam kazanan,kazanmaların kaybettigi göze gözükmeyen edep olsa gerek bu zamanda.
Çok şey değişti gizlenenler bile gizlendigi yerde değişti.
Üstünde tuttukların seni ezer hale geldi bakmaya kıyamadıkların kıyanlar oldu,yazık diye başladıgın hayatta son yazdığın şey neydi yada kaçtıgın ama kaçışının iltica olduğu şey neydi?
Şimdi dağlarda güneş var
Ön yamaçlar ısınır arkalar sımsıkıdır

Ansızın bir şiir yazdım akşam üstü
Üst üste yığılmış binlerce, kırık insan büstü
Dalmış bir geçmişe soyuldum;
Boylu boyuna yatan bir neslin yoluma koyuldum
Üşürken yine o akşam üstü sanırım yüreğim bir şeylere küstü
Yaşamak isterken aşkla, yine gönlüm geçmişe küstü
Düş yapraklarında geçmişe hasret yaşarken, adın geldi aklıma
Bir yağmur tanesi deydi unutulmuş yalnız bahtıma
Güneş çekildi dünden, bu günde sorulur mu dünden
Bende giderim elbet benim olmayan benden
Unutulmuyor acılar karşılıklı olmasaydı aşklar
İşte o zaman ölürdü bu canlar
Düşlediğim düşlerimi saldım bir sele
Ne varsa alıp götürdüler benden ele
Geçmişe baksam bir kere niceleri atılmış yere
Yinede sevmek güzelmiş son kere,