YOK SAYAMADIM

• 17 Ekim 2009 Cumartesi 16:20:52

Sonbahar geldi.Kışlıkların yavaş yavaş çıkarılması lazım diye düşünürken neler giyilebilir diye şöyle bir göz atayım dedim.Dar gelenler,çocukların küçülmüşleri derken gözüme siyah renkte fantazi bir döpiyes takıldı.Askıdan çıkardım ve olduğum yere oturdum kaldım.Tam yirmi yıl olmuştu onu oraya asalı,hatta kimi zaman giymiştim de.
Canım arkadaşımın takımı.Yıllar yıllar önce onu aldığı günü dün gibi hatırlıyorum.Özel günler de giymem için ne çok ısrar ederdi.Benim de huyumdur kimseden kıyafet istemem ve giymem.Öyle büyütülmüşüz.Eski de olsa temiz olsun benim olsun.Bir de emanetin arkasında hıyanet dolaşır der dururdu annem.Ondan olsa gerek kimsenin bir şeyini ne özenerim ne isterim.
Arkadaşıma da çok yakışırdı bu takım.Birazcık kiloluydu.Zayıflamak için uzun uzun yürüyüşler yapmaya başlamıştık.Yeni spor ayakkabılar,eşofmanlar almıştık.Bu uzun yürüyüşlere devam ederken aniden kötü huylu yumrular çıktı arkadaşımın bedenin de...
Hastalıkla mücadele ederken hep ona güler yüzlü ve neşeli görünmeye çalışmak ne kadar zordu.Hayat doluydu,hiç yakışmamıştı bu hastalık ona.Ne var ki sonun da kaybettim arkadaşımı.Uzun zaman kendime gelemedim.Ne çok şey paylaşmıştık.Yalnız kaldım,ondan başka kimsem yokmuş gibiydim.Nereye gidersem sanki o hep yanımdaydı.Yine olur olmaz şeylere kıkır kıkır gülerken o da benimle gülüyor gibiydi.
Kız kardeşi eşyalarından bir kısmını almıştı ben de hatıra olsun diye bir kazağını.Paltosunun üstünde olan saç tellerini toplamıştık ondan son kalanlar diye...
Bu takımı benim giymemi ne çok istediğini biliyordum.Dilim varıp söyleyemedim.Onu da bir başka yakınlarına verdiler.Ona olmamış,bir başkasına vermişler.Birkaç yeri dolaşmış o takım ve birkaç ay sonra sen giyermisin diye bana getirdiler.
Evet giydim,onunla olabileceğim,onunla paylaşabileceğim bütün ortamlara o takımı giyip de gittim.Benimle beraberdi işte,yalnız değildim ve o da mahrum kalmamıştı.
Oturduğum yerde elimde bu kıyafetle anılara gittim... Gözlerim dolu dolu kalktım, tekrar yerine astım.
Yok çıkaramayacaktım onu gardrobumdan...Her ne kadar modası geçse de bazı şeylerin modası geçmiyor işte.Ben sağ oldukça o takım da orada duracaktı...
Canım arkadaşım gencecik gittin,Allah daha çok sevmiş ki seni yanına aldı...Mekanın cennet olsun.
Seni hiç unutmadım.