Bana sevmekten,aşktan söz etmeyin.çünkü gerçekten sevene rastlamadım.ya çıkarları içindir yada egolarını tatmin içindir.veya baskın ve tutsak kalan duygularını bi başkalarının duygularını kullanarak mutlu etmeye çalışırlar.sonunda anladıgında da kaleminden hüzün damlar,sükutu hayale ugrar ve yaşama küsersin.insanlara olan güvenin sarsılmıştır bir kere artık sevgi sözcükleri değerini kaybetmiştir.önce saygıyı,sadakati oluşturmadıkça sevginin ve aşkın varlıgından söz etmek abesle iştigaldir.böyle kişiler kazandıklarını mutlu olduklarını sanırlar oysaki her geçen saniye aleyhlerine çalışmaktadır bunu farkedemezler.ancak gerçekler su üstüne çıktıgında,başka yalanlar ve ajitasyonlarla sahip olduklarını kaybetmemenin telaşına kapılırlar.ne kadar üzücü bir durum değil mi? oysa gerçekler varken herşeyi paylaşmak varken böylesi oyunlara neden gerek duyulur bunu anlamış değilim.seveceksen adam gibi seveceksin yada karşındaki insanın duygularını alaşagı etmenin hangi vicdan hesabında aklanır bilemiyorum.işte böyle bir" sevdanın" darbeleri ile paramparça bir yürek,yaşama küskün bir ruh hali...sizce bu insan yaşıyormu?????