HAYATIN İÇİNDEN--2

• 15 Ekim 2009 Perşembe 08:35:16

Öylece kalakaldı!öylece apansız,aniden,ne olduğunu bilmeden,sadece boş bakışlarla yanından yürüyüp geçen biri dikkatini çekmişti...Bu nasıl olur diye sordu kendi kendine,inanılmazdı..Öylece çakılı kalmıştı olduğu yerde.Asuman seslendi,sarstı ama duymadı Elif...
-.Hadi ama işe geç kalıyoruz acele et, dedi.Elife
Resmen Elifi çakılı kaldığı yerden sürüklüyordu..Otobüsün içi her zamanki gibi ,tıka basa doluydu..Kadının biri avazı çıktığı kadar bağırıyordu..
-Ay evladım açın şu camları biraz ,afakanlar bastı boğulcaz ,diye söylenmeye başladı..diğer kadında ,gençlere imalı imalı bakıp.
-Takıyorlar kulaklığı,kavuşturuyorlar kollarını,gözlerinide yumuyorlar,neymiş ,uyuyorlar güya.Yaşlılara yer vermemek için..Saygı denen bişey kalmamış hemşire,diyor diğerine..
-Öyle öyle zaman değişti,zamane gençliğinin üzerine bir rehavet çökmüşkü kalkmıyor naparsın diye ,diye kinayeli konuşup,göz ucuylada gençlere bakıyor,biri kalkıp yer verecekmi diye...Kadınların böyle çığırmaları herkesi olduğu gibi arkalardan bir beyide rahatsız ediyor..
-Ya nedir bu hanımlar son ses konuşuyorsunuz evdemi sandınız kendinizi,kadınlar hamamına çevirdiniz burayı,demeye kalmadı kadınlar hep bir ağızdan
-Bey ,bey heralde sen sabah evde karından fırçayı yedin gelip bizdenmi alıyon sinirini , diye bir avaz ettiler.Adam neye uğradığını şaşırdı...Önlerden iki genç durakta inmek için kalktılar.Kadınlar hemen yer açıldı, diye insanları ite kaka koltuklara oturdular..
Oturdular oturmasınada çeneleri durmuyorki.İnsanın kulaklarını tırmalayan ciyak ciyak sesleriyle konuşup insanları rahatsız ediyor , ara vermeksizin konuşuyorlar..Bu konuşulanları birtek ,Elif duymuyor..Hala gördüğünün etkisinde kalmış,başını cama yaslamış,öylece boş boş bakınıyordu..Yüreğinin duyduğu bu heyecan fırtınası nasıl bir patlak vermiştide ,susturmuştu onu....Durağa gelince indiler100m kadar daha yürüyeceklerdi..Asuman hiçbir anlam veremediği bu hali soruşturup duruyor ama bir cevap alamıyordu..Herkes işinin başına geçmişti..Biraz daha toparlamıştı kendini..Az sonra kapıdan patron yani Kemal bey girmişti...Elife dönüp..
-Birazdan ,Ayhan bey diye birisi gelecek hiç bekletmeden al içeri oldumu..
-Peki efendim ,dedi Elif..yaklaşık bir saat sonra birisi masaya doğru yaklaştı.Elife
-Afedersiniz ,Kemal böyle görüşebilirmiyim,sanırım beni bekliyordu...Elif başını kaldırınca hepten şaşırdı..Bu bu nasıl olurdu...
-Buyrun efendim ,sizi bekliyor dedi..
Teşekkür ederim, küçük hanım dedi ,bey odaya doğru yöneldi ,Ama Elifin heyecanı ve gözlerindeki pırıltılarda görülmeyecek gibi değildi...Elif şaşırmıştı bugün iyice,ne oluyor diye sordu kendine..Kar ,fırtına ,tipi bitmiştede, aniden yazmı gelmişti..Kara bulutların ardından aniden güneşmi açmıştı...Kahveler gelmiş ,Elif götürmüştü odaya.
-Buyrun efendim kahveleriniz ..Deyip ikram ettikten sonra odadan çıkacakken,Kemal bey,Elife
-Bak Elif hanım ..Bu bey benim çok yakın bir ahbabımın oğlu,bizlerle çalışmaya başlayacak...Kendisi yurt dışından yeni geldi...Kültürlü ve bu işlerdede bayağı deneyimlidir. .. Şirket içindeki konularında yardımcı olun dedi.
-Peki efendim ,dedi Elif odadan çıktı..
Bu tesadüf olamazdı..Gece rüyasında gördüğü,sonra sabah işe gelirken ve şimdi neler oluyordu.Bu Allahın bir lütfumuydu...
Anneleri hastaneden çıkmıştı..Evde geçmiş olsuna gelenler ,birde annesiyle meşgul olan Şehriban bu koşturmacalardan bayağı yorulmuştu...Akşam olmuş yemekler yenmiş,biraz sohbetten sonra herkes uyumak üzere odalarına gitmişlerdi....
Şehriban yine kuytuluklarında kaybolmuştu..Liseden sonra okumuk istemedi.Halbuki okumak onun en büyük tutkusu idi..Lise sonda yaşadığı talihsiz bir olaydan sonra hayata resmen küsmüştü..Kimseyle yakınlaşmıyor.Kimseyle derdini paylaşmıyordu..Bütün pencerelerini hatta kapılarını sürgülemişti ,dünyanın üzerine..İnsanlardan, olaylardan kaçıyor.Sadece şiir yazarak ,kitap okuyarak avunuyordu..Ah keşke ,keşke o gün hiç yaşanmasaydı..Yaşanmamış olsaydı..Ama olmuştu kaderin önüne geçilirmiydi? Kara kara bulutların ,yığın yığın olduğu....Bütün yıldızların,kopup üzerine düştüğü....Bütün ağaçların köklerinden çatırdayıp, çıkardıkları o sarsıcı ve dehşetli o gün keşke,keşke olmasaydı..Bu kahredici ve kendini hüzünlere boğacak durum aklından hiç çıkmıyordu..Yine gelincik tarlalarında ki rüzgarda savrulan yağmur taneleri gibi sicim sicim gibi döküldü yaşlar gözünden...ağladıda kalemine sarıldı ..Kah yazdı ,kah çizdi yazdıııııı..Kalemide onunla beraber ağladı..

HANİ EN GÜZEL ARKADAŞLIK BİZİMKİYDİ
BENİ NASIL BÖYLE SOĞUKLARA SÜRÜKLEDİN
FERYATLARIM GELİYORMU .AĞLAMALARIM,GÖZYAŞLARIM
EĞER HİSSETSEYDİN BENİ BÖYLE APANSIZ BIRAKIP GİTMEZDİN
ELLERİMİ YABANCI ELLER GİBİ YELE VERMEZDİN.ESTİRMEZDİN

Döktüğü gözyaşları onu yormuş .iyice acı çöreklenmişti gözlerine.Göz kapakları kapanmak istesede öyle çok acıyorduki ..Uykuda aman vermiyordu...En sonunda yenildi ,uykusuzluğa...Uyku esir almıştı gecede..Birden evin içinde acı bir çığlık koptuu!!???