sevgili dostum,

Ben seni hiç tanımıyorum.Sanırım sende tanımıyorsun beni.Tanımadığım birine insan ne çok şeyler yazabilir diye geçti geçen gün aklımdan.Güz yağmurları başladı başlayacak günlerdi bu günler.Bulutların hoyratça dans ettiği,insanları hazırlıksız yakaladığı günler.
İçim sıkılıyor ne yapmam gerektiğini nasıl yapmam gerektiğini niçin yapmam gerektiğini düşünüyordum.Hiç bir şey gelmiyordu aklıma.Ama yağmur giderek hızlanıyor ben giderek daha çok ıslanıyordum.Olsun diye geçti içimden.Uzun yaz yakmış bunaltmıştı.Tepeme düşen yağmur damlalarının içime sakin sakin sokuluşlarını hissediyordum.Bu gün pazartesiydi galiba.Öyle ya dün tatil olduğundan bisikletime atlayıp şehir dışına bir koruluğa gitmiş bir kaç sayfa karıştırmıştım.Dün hava ne güzeldi.Yazın en olgun günü.

Yağmur bütün gün durmadı.Bende.Şehrin bir ucundan bir ucuna dolaştım tüm gün.Bu ilk yağmurun topraktan yükselttiği kokuyu sende bilirsin.Gerçi sehrin içinde artık toprak kokularının yerini başka kokular alıyor.Çöp kokusu,yemek kokusu,vesaire vesaire.Şimdi bunları sana laf olsun diye anlatıyorum tabii.Satır aralarından beni gide gide tanıman için.
Sen beni tanıdığında bende seni tanımış olacağım.Dostluklarda böyle başlamıyormu.Tesadüfü karşılaşmaların gizemli tanışmalarında.Belki bizde br gün böyle tesadüfi bir karşılaşmayla tanışabiliriz diye umutlanıyorum umutsuzcada olsa.Kimbilir ne güzel olur hiç tanımadığım biriyle tesadüfen karşılaşıp tanışmak.

Bu gün sana daha fazla yazmayacağım.Yalnız sana bir ipucu vereyim.Daha doğrusu bana yazabilirsen -ki nasıl yazabileceğini bilmiyorum-Doğal olarak bana hitap etmen için benim bir ismim olmalı değil mi.Şöyle söyleyeyim ,ben bir akdeniz şehrinde yaşıyorum.Denizlerin en sevdiğim yaşayanlarından birinin ismiyle hitap edebilirsin bana.Mesela ,martı diye.
Uygunsa bende sana deniz diyeyim ne dersin.Deniz ve martının dostluğu gibi olsun bizimde dostluğumuz.Mavi kadar güvenli beyaz kadar temiz.

Şimdilik hoşça kal.

sevgilerle.

martı.