HATIRIMDASIN YİNE

• 13 Ekim 2009 Salı 01:02:28

Hatırımdasın yine… Mesafenin uzaklığı kadar uzaksın… Neler de düşünmüştüm ikimiz için öyle değil mi?

Bugün hayatımdan seni gönderdiğim o tarihten bu yana bir ay daha geçti… Geçen her gün, her hafta, her ay; daha sık hatırlatıyor seni bana…

Sensizliğin bana eş olup, yüreğime vurgunu yediğim şu anlarda, yarın da olmayacak oluşunun fikri çılgına çeviriyor beni…

İzlediğim filmlerdeki kötü karakterlere benzetiyorum seni, hani bir çırpıda arkasına dönüp bakmadan gidenler var ya…

Ya da pusuya yatmış, hançerini batırmak için fırsat kollayan… Bir anda bir insan, birinin her şeyiyken, hiçbir şeyi olabilir mi?

Ne kadar çabuk değişiyor her şey, dönüyor devran… Ucuzluğunun faturası kader tarafından bana kesildi… Oh ne ala!

Sen beton yığınına çevir hayatımı, yüreğime vur, vurgunlu saatler kervanına biletimi kes; sonrasında kader bana kessin her şeyi…

Nedenlerini bilmeden nasıl yaşıyorsun? Yarın nereye gideceğini kestiremeden, duygularınla hoş- beş edip, saygılarını, sevgilerini iletmeden…

Bir de hiçbir şeyi beceremezken, kukla ediyorsun ya karşındakini! Helâl valla… O da marifet…

Ben hep soruyorum kendime, o maskenin ardındaki insanı nasıl olur da göremezsin diye… Körsün derdim ya; yansımammışsın sadece…

Yani kör olan benmişim, bunca iyi niyetle! Adını açıklasam mı burada? Amacım; hâyâli bir kahraman yaratmadığımı göstermek sadece…

Adın unutuldu, hâyâlin tarih oldu… Ama bak; ben de hâlâ kocaman bir yara var… O da mezara kadar sana edeceğim tek ahım oldu!

Burada bitmeyecek riyâ kokan sevgili… Gülleri koklarken, sendeki yalanları fark edememişim… Ama ben o gülleri ikimiz için koklardım, hiçbir zaman bir çift olamayacağımızı, hep yarım; hep ayrı kalacağımızı meğer ise hiç anlamamışım…

Bak çok zaman geçti… Sen mutluluğun tablosunu kaderden yana hediye alırken, ben sensizliğin dumanının tüttüğünü seyre dalıyorum… Bu kadar ki dobrayım işte!

İnsanın, insana yapmaması gereken kaypaklıkları senin bana yaptığını söylüyorum! Adın mühim değil; yaptığını biliyor olman bu yüzden firar etmiş olman, her şeyi açıklıyor…

Yalnız bir ricam var; bu son ricam… Yağan her yağmurda, söylenen her şarkıda, mis gibi umut kokan güneşli anlarımda, mümkünse bundan sonraki hayatımın hiçbir anında kendini bir şey sanıp da, yüreğimi tapulamaya çalışma!

Benim yüreğim ne kiralık, ne de satılık! Şerefli yoldaşlara ömürlük, fedalık!

Üstüne alınmayacağını umuyorum, o yüzden attığım her çığlık seni benden daha çok uzaklara götürsün…

Bu ne öfke demesin hiç kimse, inanıp da kanmış yüreklerin feryadının temsilcisiyim sadece!

Yüzü kızarmayanlara lafım yok bile!

Dilara AKSOY