KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 954 Okunma
- 22 Yorum
- 0 Beğeni
ERKEK MELAHAT
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Puslu bir gündü. Canım, havanın etkisiyle sıkkın bir şekilde, camdan dışarıyı seyrediyordum. Bulutlar kendi içinde birbiri ile bütünleşmiş ve şekiller oluşturmuştu. Arasından, dünyaya ışınlarıyla hayat veren güneş, cılız da olsa aydınlatmaya çalışır gibiydi.
Birden kendimi dışarıya atmak ve sokaklarda öylesine, avare ve amaçsız dolaşmak geçti. Her istediğini yapan biriydim ben. Yağmur yağacağını bile bile sokakta yürümek delilikti bazıları için. Ben de deliydim zaten. Deli olduğumu hiç inkar etmedim ki.
Kendimi hiçbir konuda kısıtlamamıştım bugüne kadar. Aklıma eseni yapardım her zaman. Çevremdekiler, ilk zamanlarda beni yadırgamış, sonra da o şekilde kabul etmişti. Bir kural vardı ve ben o kuralı bozuyordum. Bir kişi, topluma uymak zorundaydı. Toplum o kişiye değil. Ama umurumda bile değildi o kurallar zinciri.
Kızlar etek giyerdi doğal olarak. Ben pantolon. Annem kızardı bana. Başlardı söylenmeye;
“ Ne biçim kız çocuğusun sen ? Şöyle güzelce bir etek giysen. Saçlarını uzatsan.Ellerine oje sürsen, gözlere bir kalem, sade bir makyaj. Evde kalacaksın bu gidişle. Turşunu kuracağım vallahi. Ah kafam ah. Seni yetiştiremedim. “
Annemin söylediği sözler bir kulağımdan girip öbüründen çıkıp gidiyordu. Annemin, çenesi aşınmıştı bu sözlerden. Benimle baş edemez babama anlatırdı benim duymadıklarımı. O da aynı benim gibi dinlermiş gibi yapardı. Sonra da annemin görmez tarafından bir göz kırpardı gizlice.
Yaşıtlarım gibi dantelmiş, örgüymüş de beceremezdim. Öğrenmek için de uğraşmadım.Kotumu giydiğim zaman oluverirdim bir erkek çocuğu. Mahalle arkadaşlarım vardı. Kankalarım. Onlarla sokakta maç yapardık. Gollerin çoğunu ben atardım karşı takıma. Maçın sonunda, sırtlarına alır ve beni taşırlardı mahallenin sokaklarında. Bir kavga olsa, içinden ben çıkardım. Cam kırılsa bizim eve gelirlerdi. Annem haklıydı aslında. O elinden tutup gezdireceği bir kız çocuk istemişti. Ama ben ona yürüme öğretmiştim o küçük yaşımda.
Kankalarım da beni kız olarak görmüyordu. Benim yanımda, ağza alınmayacak şekilde küfürleri basıyorlardı. Benim de kültürüm artmıştı o sayede. Dövüş sanatının inceliklerini de öğrenmiştim. Beni mahalleli Erkek Melahat olarak tanımıştı. Hiç rahatsız değildim. Kendimle gurur duyuyordum.
Hah işte başladı başlayacak yağmur. Şemsiye alsaydım keşke. Aman ne olacak sanki. Sinerim çok yağarsa bir çatının altına.
O ne ya ! Ne kadar yakışıklı bir erkek. Ömrümde böyle birini görmedim !
Adamın gözlerinden ayıramamıştım gözlerimi. Yemyeşil gözler. Boy,pos, endam o biçim. Kırk yıl aç kal ama yanında bu adam olsun. Ne oluyor bana yahu. Ben kendimi hep erkek olarak nitelendirmiştim. Peki bu duygu neden ortaya çıktı. Dur, bakalım dikkatini çekebilecek miyim?
Önüne çıkıyorum. Çarpışmak her zaman işe yaramıştır.
“ Ah af edersiniz “ Diyorum.
“ Önemli değil beyefendi “ Diyor .
İşte benim bittiğim an. Ne olacak şimdi. İlk defa birini görünce heyecanlanıyorum. Onda da adam beni erkek sanıyor.
Ah Melahat ne diyeyim ben sana. Uçtu gitti adam. Senin neyine Erkeklik.
YORUMLAR
Tebessüm ettim.Çok yaşa Nermin hanım.Ondan sonra değişmeye mi karar verdiniz,yoksa yine beni seven bu halimle sevsin mi dediniz.Ama en güzeli sizi siz olduğunuz için,sizi olduğunuz gibi seven birinin olması.Tebrik ederim,harikasınız.Sevgi ve selamlarımla.
Gülümsetti.
Ama keşke demeden de edemedim.
Keşke o çarpışma anında farkedilseydin, şimdi çok mutlu olurdun.
Belki de hiç olmazdın çünkü boy pos yakışıklılık yetmiyor bir insanı sevmeye ve onunla mutlu olmaya...
Sen en iyisi böyle kal
Seven seni her halinle sever
Tebrik ve sevgimle
Ben devam ediyorum Melahat olmaya..:))
Annem olmadığı için belki daha kolaydı Melahat olmak, oya filan hiç bilmem.Ben hariç evin diğer kızları ustadır ev ile ilgili her konuda.
Yüreğinize sağlık Canım.
Tebessümlü bir gezi yaptık çocukluğa..
Sevgimle.
kutluyorum arkadaşım haktemişti yaızınız.
sevgimle.
Kutluyorum günün yazısını ve yazarını....
Canım arkadaşım, hastalanacak günü buldum. Bu güzel yazıyı kaçırdıdığıma hayıflanıyorum.
Başarını kutlar, nice başarılar kazanmandır dileğim.
Selam ve sevgimle...
ÇOk güzeldi arkadaşım.Tebessüm ederek okudum, zira hemen hemen her mahallede bir erkek melahat bulunur. Genç kızlığa ulaşıpta erkeklerin dikkatini çekemedikleri zaman, pişman olurlar pantolon giydiklerine..fakat iş işten geçmiştir kimi zaman...sevgimle canım.
Erkek Melehat'ın yazarını tebrik ediyorum.Böyle sıkıntılı günlerimizde bizleri güldürdüğü için...
sağolsun,varolsun.Allah, onu da her daim güldürsün...
Beni çocukluk yılalrıma götrüd bu güzel yazı sevgili şairim. Annemim dediklerini duyar gibi oldum. Oldum olası el işi yapmayı sevmedim ve hala da yapmam. Annem " Kız dediğin biraz evde oturup el işi yapar, yarın bir gün kocaya gideceksin. Böyle bomboş mu gideceksin" derdi.
Şimdi ben 24 yıllık evliyim. Demek el işi yapmamak evlenmeye engel dedğilmiş.
Güzeldi yazınız. Biraz geç kaldım Nermin hanım. Kutluyorum kaleminizi ve günün yazısı olmanızdan dolayı yüreğinizi
ustad,
Sayenizde cok guzel bir yazi okudugum icin tesekkurler.
selamlar,
abdullah
:))
Yaa sen anneyi dinleme; sonra bak başına neler gelmiş.
Yazının içeriğin de ne çok kendimi gördüm. Melahata benzeyen çok yönüm olduğu kesin.
Aceba o yüzden mi ben de evde kaldım? :))
Sevgilerimi bırakıyorum sayfana...
Erkek olmak her zaman avantaj değilmiş demekki...Kadın kadın gibi, erkek erkek gibi olmalı daima.Kutluyorum...Gülümsettin beni..Sevgilerimle.
Gülerek okudum ya.çok hoştu...
yüreğine sağlık.selamlar...
