DENİZ FENERİM
Uykusuzum kaç gündür.Gülmüyor yüzüm,tutmuyor elim,yazmıyor kalemim...İçimde yangınlar,beynimde depremler..İçimde intihar korkusu gelmezsen öleceğim..Gözbebeklerim kanıyor.Aynalar gülmüyor artık.
Bana anlattığın masalları özledim.Bir ninni gibi dinlediğim sesini,uyumadan önce saçlarımı okşayışını özledim.Özledim be Aşkım hem de öyle bir özledim ki bunu anlatmaya ne 29 harf ne şarkılar ne de şiirler yetiyor.Her şey suskun yalnızlığıma eşlik ediyor.Seninle hayal kurmak...tek kahramanları biz olan yalandan dolandan uzak mutluluğu ezbere bilen düşler..Şimdi içine düştüğüm gerçek hayallerden çok uzak.Bir baksam gözlerine,erisem gözbebeklerinde...Şöyle bir uzansam yanına da sarsan beni sıkıca.Öyle ihtiyacım var ki sana..Zaman geçse de gelsen diyorum inadına duruyor o da...
Resimlerimize bakıyorum.Güneş vurmuş yüzümüze sen gözlerine kısmışsın.Arkamızda masmavi deniz bir de gülen gözlerimiz..Sıcak yaz günlerinde içtiğimiz soğuk biralar ve oynadığımız tavlalar..Çok mu geride kaldılar yoksa çok mu yakınlar
?Darmadağınım..Bunaldım yine kaybettim yolumu.Nerdesin ’Deniz Fenerim’aydınlat dünyamı ben çok yoruldum..