Ayakkabı ve Kol

• 10 Ekim 2009 Cumartesi 19:28:05

Ben çok fakir bir insanım. Üstelik sakatım. Sağ kolumu çocukken trafik kazasında kaybettim. Hem fakirliğime hem kolumun yokluğuna 35 senedir isyan edip dururdum. Ta..ki
aynı gün karşılaştığım iki olay beni bu isyanlarıma pişman etti. Şimdide yalvarır dururum Allahıma beni affetsin diye. Bahsettiğim iki olay birer saat arayla aynı gün cereyan etti.
Soğuk bir gündü üstelik yağmurlu. Hayli eski olan ayakkabılarımdan sağ teki altından delik idi. Çoraplarım sırılsıklam ve soğuktu. İsyan ediyordum neden neden fakirim..ayakkabım neden delik deşik..derken karşıdan benden daha genç birisi geliyordu.
Sağ ayağında hiç ayakkabı yoktu..çünkü sağ bacağı yoktu. Koltuk değnekleri ile seke seke zor yürüyordu. Bir onun olmayan sağ bacağına baktım, birde sapasağlam kendi bacağıma..utandım beni yaratandan. Ayakkabılarım delik olsada hiç olmazssa ayaklarım vardı.
Ceketimin sağ kolu bomboş ve yan cebimin içinde düşüne düşüne giderken bir taraftan mevcut sol elim ile önümü ilikledim. Deminki olaydan sonra kafam kaşınmaya başladı sağlam kolum ve elim ile başımı kaşıya kaşıya gidiyor bir taraftan da şu sağ kolumda olsaydı ne olurdu sanki diyordum Aniden önüme birisi çıktı, o da ne adamın iki kolu birden yoktu. Fakat durduğu yerde durmuyor hopluyor, zıplıyor sanki kızıldereli dansı yapıyordu. Üstelik dedim ya iki kolu birden yok.
-Hemşerim benim bir kolum yok senin kadar hareket edemiyorum. Bayağı neşelisin, ne dans edipduruyorsun üstelik iki kolun birden yok.
-Ne dansı be kardeşim 15 dakikadır kıçım kaşınıyor, el kol yokki kaşıyayım. Sen halden anlarsın senin şu sağlam kolunla bir el atıver benim popoma.
Adamın poposunu sol elimle kaşıdım..kaşıdım, kaşıdım. Onun hayır duasını aldım. Ve yine utandım yaradanımdan. Şimdi şükrediyorum: yalınayak olsamda ayaklarım sağlam ve en azından kaşınacak kadar bir elim kolum var. Çok şükür.
NURHAN GÜLCAN (bay)