"Newton elmaların yere nasıl düştüğüne hayret ederken, Halk yere düşen elmayı üzerine silip yiyordu"

Görselliğine aşina olduğumuz şeyler, gözlerimizin önünden akarken, içinden uzanıp almayı akledemediğimiz, nice değerler gibidir Hayat...

Zamanı Kullandığımız Gibi...
Nice hoyrat kullanımlar sonucunda geriye kalanına yandığımız, geriye kalanına yanarken de yaşamayı unuttuğumuz hayatlar gibi.

Yaşamın kutsallıkları da buna eş değerdir.
Yitirdikçe yitirilmişliklerini aradığımız/arandığımız değerlerimiz...

Eskisi gibi değiliz, nerde kaldı büyüklere saygı, nerede kaldı küçüklere sevgimiz derken bile, aslında natürelliği içinde kendi vurdumduymazlıklarımızı yaşamıyor muyuz dersiniz...

Geride bıraktığımız mirasımız olan hayatların katliamına beraberce tanıklık ederken, TV’lerde cinayetler işleniyor diyerek protesto etmeye çalıştığımızı gösterdiğimiz o kutuyu evlerimizin başköşesinde sabahlara kadar izleyenler biz değilmiyiz...

Yakınmalara ara verip sosyal statülerimizin farkına vararak yaşamsallığa döktüğümüzde, geriye sadece yaşanılası değerleri çağlara devredeceğimiz bilinci içinde idame edilen/devredilen bir modelin öncüleri olmak adına yarını beklemeden günü devşirmek için kolları sıvayalım...