KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 992 Okunma
- 5 Yorum
- 0 Beğeni
OKUMUŞ AMA .....................!
Biz insanlar bazen kendimiz bile kendi kendimizi anlamayız..Fakat bazı şeyler vardır ki çok ince ayrıtılardır. Bir sınav gibidir farkına varırsan kazanırsın. Varmazsan kaybedersin... Bizim bir kaç tane öğrencimiz var. Ben bir kız arkadaşımız ve benim oda arkadaşım bizim yaptığımız ise üniversiteye hazırlanan maddi durumu iyi olmayan dershaneye gidemeyen bir kaç arkadaşı üniversiteye hazırlamak. Zamanında üniversiteye hazırlanırken bende zorluk çekmiştim banada yardım eden çok sevdiğim değer verdiğim öğretmenlerimiz vardı..Öğretmenliğin zor bir meslek olduğunu hepimiz biliriz fakat bu kutsal görevi layıkıyla yerine getiren onca öğretmenlerimiz vardı ki anlatılamaz.
Bir o kadar da kendini bilmez soytarı ukala insanda vardır tabi. (bunları yazarken öğretmenlik mesleğini bir an için brakmayı bile düşündüm) ders verdiğimiz öğrencilerimizden biri başında geçen bir olayı aynen söyle anlatıyor...
Ahmet hocam diyo’ geçen gün benim yol param yoktu. servise binemedim tam ilçeden çıkıyordum ki bizim ilçeden öğretmenlerimizin tuttuğu servis çıktı diyo el kaldırdım fakat durmadı diyo. Bende bunu öğretmen yapıyorsa diyo başkası hiç durmasa bile gücenmem diyo...
Benki öğretmen olmak için canımı dişime takıyorum insanlara birşeyler öğretmek için fakat diyo oturup jıçkıra hıçkıra ağladım diyo..demek yokluğun böyleside varmış...)
Boşver dedim canım benim onlar okumuş ama değil adam insan olamamışlar........
Eğer birazcık içinde insan sevgisi olan bir insan seni o halde yolda bırakmaz elinde kitaplarla küçük bir insan ne zara verebilir ki zaten hele araba da yer varsa. Alıp çocuğu okula bıraksaydınız birşeyiniz mi eksilir yada biri size birşey mi derdi hayır kesinlikle kutlarladı tebrik ederlerdi.. işte öğretmen adam böyle olur derlerdi. sizde göğsünüz kabarmış bir şekilde övünürdünüz ama yok sizin gibileri varya neyse .......................
şimdi Allahıma dua ediyorum eğer ilerde birgün bende aynı şeyleri yapacaksam Allah’ım ben öğretmen olamayayım..böyle kutsal bir mesleğin hakkını veremeyeceksem ben hiç bir yere gelmeyeyim.
insanlıkmı ölmüştü?
Gerçi insanlık denen birşey kalmamış hayatımızda? ya ben çok eski kafalıyım yada gerçekten insanlar çok değişmiş buyrun bunu okuyan sevgili edebiyat defteri arkadaşlarımız söylesin
saygılarrrrrr
YORUMLAR
Tartışılır....
Güzel bir konuyu işlemişsin...
Sevgimle....
Sevgili dost. Bakın size çok küçük bir olay anlatayım. Samsun'dan geliyorduk eşim ile birlikte kendi arabamız ile. Yolda üç tene delikanlı gördük. Okuldan çıkmışlar şehre geliyorlardı. Ele etiler durduk .( her zaman yaptığımız gibi) Arabada yer vardı ve bizim için sorun değildi. Çocukları gelecekleri yere boııraktık ve eve geldik.
Sabah araba ile işe gittik. O gün arabanın vergisi yatırılacaktık. Evraklar arabanın arka camının yanında küçük bir el çantasının içindeydi. Arabadan belgeleri almak için gittiğimizde el çantasının orada olmadığını gördük.
Ne yaparsak yapalım çantayı bulamadık. Sonra çocuklar aklımıza geldi. Ama hiç birinin adını bile bilmiyorduk. Bıraktığımız yere geldik. Nerde olduklarını da bilmediğimiz için bulamadık. Üç gün geçti aradan. Her şeyi yeniden çıkartmaya başlamıştık. Emniyetten aradılar beni. Araba benim adıma kayılı olduğu için ben aranmıştım.
Emniyete gittim. " Türkan hanım bu çanta sizie mi ait." Çantaya baktım bizim. " Evet bizim çantamız. Üç gündür bunu arıyoruz. Emniyete de haber vermiş olduğumuz için ulaşmışlardı bize."
"Nerde buldunuz" .
Arkadaşlarımızdan biri çöp kutusunun yanında çantayı görünce başka bir şey mi diye merak edip bakmış. O zaman görmüşler. Ama çantayı arabadan alan çocuklara da ulaştık. Ünüversitede okuyorlar. Yanlışlıkla aldıklarını söylediler."
Çocukları karşımıza göetrdiler. Onlardan şikayetçi olsam hayatları kayacak. Olmasam hırsızlıklarına devam etmelerini sağlayacağım diye düşündüm ama yine de şikayetçi olmadan çantamı alıp çıktım. Çocuklar bir gün sonra iş yerime geldiler.
Onlara" Sizin gibiler yüzünden bir çok insan madur kalıyor biliyor musunuz çocuklar" dedim.
Ve sevgili dost inanın küçük çocuk haricinde hiç kimseyi arabaya almıyourz. Çünkü ne yapacaklarını bilemiyoruz. Güven denen duygular hepten yok oldu.
Off beni nerelere götürdünüz.
insan topluluğunun en fedakar ve en değerli varlıklarıdır öğretmenlerımız.olay üzücü tabıkı ama kasıtlı olarak yapıldığına inanmıyorum çünkü hiç bir öğretmem öğrencisini ne üzer nede ona kıyar onlar her hareketı ile örnek insanlar.Atatürk bile demiş ki Öğretmenler yeni nesil sizin eserıniz olacaktır. güzel paylaşımınıza sonsuz tşk. emeğine sağlık canım benım
eğer ben böyle bir öğretmen olacaksam hiç olmak istemem
