KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
MİNİK KIZ
Her sabah gülümserim bugün dünden daha güzel olacak diye . Pencereme konan kumrularımla konuşur ekmek parçalarını yavaşça bırakırım kırıntılar kalınca serçeler gelir bu kez Bir şiir yazar gibi seyrederim sanki her cıvıltı bir mısra olur
En büyük zevkim sevdiklerimle sabah kahvaltısında sohbet etmek yaşamın tadı tuzu
diye düşünürüm hep.
Evdeki işler biter bitmez yürüyüş yapmak haz verir bana. Hani yazı yazmak için ilham perisini arar bulurum diye belki olur ya...
Tam ilköğretim okulunun önünden geçerken bir miniğin feryatları annesinin kucağından zorla inmesi hıçkıra hıçkıra ağlaması dikkatimi çektii
_ Gitmek istemiyorum ! diyordu
Annesi sabırla elini tutmak istiyor o telefon direğinin arkasına kaçmaktaydı. Beş yaşlarında lüle lüle saçlı kıvrık kirpikli şirin mi şirin bir kız çocuğuydu ağlamaktan gözleri şişmişti yüzü stresten kızarmıştı .
_Anne ben seninle olmak istiyorum ama
Yavrum sırtı saçları ter içindeydi
Annesi sabırla
- Bak babaannen anneannen bu ara yoklar bende işe gitmek zorundayım
_Olmaz! ben eve gideceğim okula gitmek istemiyorum diyordu inatla
Ben anneye baktım çaresizdi miniğe baktım o da anne sevgisini istiyordu
Dayanamadım küçüğü öptüm saçlarını okşadım
_ Ne güzel arkadaşlar var burada oyun oynarsın bak annen çalışmak zorunda akşama seni alacak
_Ama ama ben annemi özlüyorum diye ağlıyordu içini çeke çeke
Annesi de ağlıyordu
_ Bak orada çizgi film de izlersin hemde şirinleri dedim
_ Ben şirinleri seyrettim istemem ! dedi
Annesi
_ O zaman eşyaların var gel alalım öğretmenine söyleyelim
_ Hayırrrrr!
Minik huysuz benim arkama kaçtı .
Bak annen okula tek başına giderse sen burada kalacaksın bekler misin?
_!!! ??? cevap yok
_ İstersen beraber git ne dersin? diye sordum
Minik kız sonunda kabullendi okulun kapısında bir kez daha sarılıp öptüm hala ıslaktı gözleri annesininde ...
Arkalarından öylece baktım ikiside haklıydı bence ama üzüldüm hemde çok.
YORUMLAR
Anın aktarımı... Teşekkürler... Sevgiler... :)
MİNİK KIZ......EVET ,HAYAT BÖYLE İŞTE...MİNİKLER SEVDİKLERİNDEN AYRILMAK İSTEMEZLER,
BÜYÜKLER ZATEN KIYAMAZLAR BIRAKIP GİTMEYE,AMA ACIMASIZ HAYAT ŞARTLARI GELİR
ÇÖKER OMUZLARINA.ACIKLI AMA GERÇEKTI YAZINIZ,GÖZÜNÜZE ÇARPTIĞI İÇİN KUTLARIM
İLGİNİZİ,SEVGİLERİMİ GÖNDERİYORUM,ESEN KALIN...
yazınız çok hoşuma gitti. İnsan anne olunca okurken gözünde de canlanıyor ister istemez. sevgiler.. hayırlı seneler..
sevgili arkadaşım gerçekten zor her ikisi içinde hayat şartları malüm bütün fertleri çalıştırmak zorunda kalıyor çocuklar anne sevgisinden mahrum büyüyorlar bende üzülüyorum ama benm torun yine şanslı doğduğundan beri beraberiz ne kadar anne sevgisini özlesede alışkın olduğundan rahat büyüdü tabi her çocuk bu kadar şanslı olamaz.kutlarım bu güzel yazını paylaştığınız için sevgimlesiniz...
değerli yorumlarınıza sonsuz teşekkürler canım ben sabaha kadar heyecandan sevinçten uyuyamadım okula gideceğim diye hala hatırlarım dün gibi sandalyemde önlüğüm yakam yanında çantan çorabim öyle mutluydum ki sevgilerimi yolluyorum hepinize
Evdeki işler biter bitmez yürüyüş yapmak haz verir bana. Hani yazı yazmak için ilham perisini arar bulurum diye belki olur ya...
Tam ilköğretim okulunun önünden geçerken bir miniğin feryatları annesinin kucağından zorla inmesi hıçkıra hıçkıra ağlaması dikkatimi
ÇOK GÜZELDİ NEŞEM.... NEDEN SE HER ÇOCUK AŞAĞI YUKARI AĞLIYOR VE ÜZÜYOR ANNESİNİ. AMA DAHA SONRA ALIŞIP SEVE SEVE GİDİYORLAR OKULA. SENDE BENİM GÜZEL KIZIMSIN AMA SEN OKULA GİDERKEN AĞLAMADIN DEĞİL Mİ?
SEVGİLERİMLE CANIM.
NEŞECİM YAZIN ÇOK HOŞUMA GİTTİ TEBRİKLER.MALESEF ÇALIŞAN ANNELERİN ORTAK SORUNU.TABİKİ ÇOCUKLAR ANNE SEVGİSİ VE ŞEVKATİYLE BÜYÜYECEKLER.AMA EKONOMİK ZORLUKLARDAN DOLAYI ANNESİNİNDE ÇALIŞMASI GEREKİYOR.KIZ ÇOCUKLARINI BENDE ÇOK SEVİYORUM.DAHA DOĞRUSU BÜTÜN ÇOCUKLARI ÇOK SEVİYORUM VE HİÇBİR ÇOCUĞUN AĞLAMASINA HİÇ KIYAMAM.SANA GÖNÜL BAHÇEMDEN BİR KUCAK DOLUSU CENNET KOKULU KIRMIZI GÜLLERİ SEVGİMİDE İLAVE EDEREK GÖNDERİYORUM CANIM.SEVGİYLE KAL HOŞÇAKAL.GÜLHAN KESKİN.
Güzel bir anıydı
Anneden ayrılmak zordur
beyaz bir güvercinin ilk kanat çırpınışlarıdır okulun ilk günleri....
..........saygımla
Artık günümüzde çocuklarını kreşe veya bakıcıya bırakmayan kimse kalmadı sanırım. Bu konuyla ilgili bende bir yazı yazmıştım 'kim mutlu' kimin mutlu olduğu pek net değil. Annelerinden ayrılan çocuklar ağlıyor. Çocuklarını ağlarken bırakan anneler ağlıyor...
İnsan sevgisiyle dolup taşan yüreğinizi kutluyorum. Selam ve sevgimle...
Evet 'yazarımız; gündemde olan bir konu,6 yıl yuva öğretmenliği yapmıştım;oğlum Berk'i yuvalara emanet edemediğim için.
Bilirim o ağlamaları anneden ayrılırken ,servis buyunca...
Şöyle günümüzde çalışan kadın sayısı çoğalmakta;ve çocuklarımız anne sevgisini tam alamamaka,bunu kabullenmek gerek,oğlumdan evvel iki kızımı annem büyüttü sağolsun,ve o dönemlerde ben de tam sevgimi veremedim;nedeni de yorgun geliyorsunuz eve ,yarının yemeği,ütü vs hepsi sizi bekliyoror,ancak hafta sonları,ozamanda ev temizliği ,nasıl başardım hala inanamıyorum .İyi ki net yoktu biz dönemlerinde.. Üzülür dururum yuvaya gden çocuklarımıza...
Sevgim ve saygımla...
Oya gedik tarafından 10/23/2009 2:13:20 AM zamanında düzenlenmiştir.
anne kız bağlılığını dile getiren içli bir yazıydı yüreğinize sağlık.sevgiler..
ÇOK GÜZEL BİR YAZI OLMUŞ CANIM ABLAM.KALEMİNİ YÜREKTEN KUTLARIM.KALEMİN VE DUYGULARIN DAİM OLSUN.SEVGİ VE SAYGILARIMLA ELLERİNDEN ÖPERİM...RUMUZ4300
Benim kızım 4 yaşındaydı ve abisi lisedeydi. Anneme bırakıyordum kızımı her sabah. Ama öyle zor oluyordu ki bırakmam. " Ben okula gideceğim"diye tuttruyor kapının önünde içeri giremiyoruk en az on dakika.
Okul aile birliği başkanıydım okulda. Ana okulu öğretmeni ile konuştum. "Günderin Türkan hanım, bir kaç gün denesin. Çocuklar çabuk sıkılır zaten" dedi. Ben kızımı kendinden bir yaş büyük çocukların içine gönderdim. Biz bekliyoruz ne zaman sıkılacak da gitmiyorum diyecek diye. Ama kzıımdan hiç ses yok. Her sabah hazırlanıyor, eline boyalarını alıp okulun kapısında dikiliyor. Gidiş o gidiş o yıl hiç aksatmadan gitti. Arkadaşları ilkokula başladı ama benim kızımın yaşı küçüktü. O sene karnesini aldı. Arkadaşları ilkokul abşalyınca bu defa onlarla birlikte olmak istedi ama olmaz dedik Küçüktü çünkü. Bir yıl sonra bu defa kendi yaşıtları ile başladı anaokuluna ve şimdi 5. sınıfta.
Bazen de böyle yapıyorlar çocuklar sevgili şaiirm.
Beni 7 yıl öncesine götürdünüz. Çocukların iç dünyası o kadar farklı ki bazen o dünyayı göremkte zorlanıyoruz.
Sevgiler yüreğinize
anne çalışmasada okula gitmek zorunda ama çocukların yüzde sekseni bunu yapıyor okul korkusu evden ayrılma
güventigi ortamdan kopma korkusu yabancı bir yere uyum sorunu çok sık raslanıyor
uzmanlar destek alınmalı bu konuda gerekirse sözünde hem fikirler
ama anne içinde çocuk içinde zor
çok güzel bir yazıydı
yüreginize saglık
selam saygı sevgilerimle
