KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 843 Okunma
- 12 Yorum
- 0 Beğeni
FAİL-İ MEÇHUL
Kanattılar annem,
Tüm saflığıyla seven çocuk kalbimi,
Yıktılar annem,
Öğrettiğin tüm kuralları kaideleri ,
Bitirdiler annem,
Masallara hapsolmuş gerçek sevgileri ,
Kopardılar annem,
Yıkılmaz köprülerle tutunduğum hayat bağlarımı,
Ve alıp götürdüler annem,
İlmek ilmek işlediğin tüm güzellikleri....
Gözyaşlarımı göstermeyi sevmem bilirsin.bunun için gizli gizli ağlıyorum, gurbetin izbe köşelerinde yapayalnız.Ama sen ağladığımı görme annem, sen beni hep başı dimdik ,hayata karşı dirençli bir savaşçı bil yine...
Zafere ulaşma umuduyla .çıktığım bu hayat yolunda,artık beyaz bayrağımı çekiyorum göndere...İnanamıyorsun ve yakışmaz yavruma pes etmek diyorsun şimdi oralardan...
Bilirsin küçüklüğümden beri en büyük korkumdu yalnızlık.Şimdi bu gurbet elde tek yoldaşım, hatta vazgeçilmezim oldu yalnızlık, şu sıkışıp kaldığım dört duvar arasında...
Nice geceleri yalnızlıkla birlikte bağladık sabaha, ama artık dayanılmaz oldu yalnızlık, sensizlik ,sevgisizlik...Tükendim annem!...
Yalnızlık depremiyle sarsılan ruhum bir enkaz yığını artık.Geceleri üç-beş nöbetlerinde kurtarılmayı bekledim uzayan saatlerde.Ama artık can çekişiyor ruhum, yaralı, kanadı kırık bir serçe gibi çırpına çırpına can veriyor.
Artık hiçbir gülüş gizleyemez kalbimdeki kırıkları, hiçbir şarkı bastıramaz sesimdeki buruk tınıyı.Herkesin maskelerle dolaştığı bu iki yüzlü hayat oyununda "Perde" diyorum artık. "Perde"!...Kapansın artık perdeler, bitsin artık bu ait olmadığım, olamadığım oyun...
Bu defa perdeler kapandığında alkışlar yükselmeyecek, o gül dudaklarına gururdan örülmüş tebessümler yerleşmeyecek.Bu son rolüm 24 yıllık hayat oyunumun jübilesiydi.Affet beni annem!...
Puslu bir İstanbul sabahında alırsan haberimi, sakın ha bulutlanmasın gözlerin.Kırık dökük anılar geçerken gözlerinden bu beklenmedik sona bir fail arama annem...
Bırak faili meçhul kalsın...
YORUMLAR
sevgili kardeşim..
böyle umutsuz olmak yakışmamış sana..
bir daha görmeyeyim:)
yaşamı oyun olarak görüyorsan..
figüran olma..daima başrolde ve yönetilen değil,yöneten ol..
sende o güç var..bu sözlerimi unutma..göreceksin herşey güzel olacak gelecekte...
başarılar.....
sevgili dostlar!
merak etmeyin zaten ne annemi ne de bu dünyayı terketmeye niyetim yok henüz .
Karşılaştığımız her zorluk, her engel bizi daha da güçlü kılacaktır.Öğrendim ki her problem kendi içinde bi fırsat saklar ve problem o fırsatın yanında cüce kalır.
Kapanmasın perdeler.Daha çok perde var ,oyuna devam :)
Yaşamak için çok neden var....Umut eksik olmasın yaşamlarınızdan
carpe diem...
carpediem tarafından 8/23/2007 4:47:21 PM zamanında düzenlenmiştir.
carpediem tarafından 8/23/2007 4:48:26 PM zamanında düzenlenmiştir.
Costance Foster:
"Sevgi bizi zamanın yıkımından koruyan yıkılmaz bir kaledir"
ölümle yaşam arası ice çizgide bir ruhsal gezinti.
cok güzel bi üslup tebrik ederim.
umarım yazınız sadece bir kurgudan ibarettir ve ruh halinizi yansıtmıyordur.hayat herşeye rağmen güzel ve yaşamaya değer...
sevgilerimle...
Oyun değil yaşananlar hiç bir zaman oyun olmadı. Lakin biz acıları, hüzünleri hep bir oyun görmek istedik. Zira istemedik gerçekler bunlar olsun. Gerçekler canımızı acıtmasın istedik.
Sevgiler...
Yalnızlık depremiyle sarsılan ruhum bir enkaz yığını artık.Geceleri üç-beş nöbetlerinde kurtarılmayı bekledim uzayan saatlerde.Ama artık can çekişiyor ruhum.Yaralı, kanadı kırık bir serçe gibi çırpına çırpına can veriyor.
Artık hiçbir gülüş gizleyemez kalbimdeki kırıkları, hiçbir şarkı bastıramaz sesimdeki buruk tınıyı.Herkesin maskelerle dolaştığı bu ikiyüzlü hayat oyununda “Perde!..” diyorum artık.”Perde!..” .Kapansın perdeler,bitsin artık bu ait olmadığım, olamadığım oyun…
Bu defa perdeler kapandığında alkışlar yükselmeyecek, o gül dudaklarına gururdan örülmüş tebessümler yerleşmeyecek .Bu son rolüm 24 yıllık hayat oyunumun jübilesiydi.Affet beni annem!...
TEBRİKLER...YALNIZLIK VE ANNE HASRETİ ÖLDÜRÜR BAZEN YÜREKLERİ
''Artık hiçbir gülüş gizleyemez kalbimdeki kırıkları, hiçbir şarkı bastıramaz sesimdeki buruk tınıyı.Herkesin maskelerle dolaştığı bu ikiyüzlü hayat oyununda “Perde!..” diyorum artık.”Perde!..” .Kapansın perdeler,bitsin artık bu ait olmadığım, olamadığım oyun…''
kendi senaryosunu kendimizin yazdığı ve başrollerinde oynadığımız ve sonnu mutlu biten yeni bir oyuna perde demeniz dileğimle..
kutlarım..
güzel ve etkileyici bir yazı okudum..
'Puslu bir İstanbul sabahında alırsan haberimi,sakın ha bulutlanmasın gözlerin.Kırık dökük anılar geçerken gözlerinden bu beklenmedik sona bir fail arama annem...
Bırak fail-i meçhul kalsın..'
Çok güzel,kaliteli bir anlatım.Adeta klasik tadında.
Dilerim bu güzel kalem,hayata bağlanacak sağlam bir dal bulsun ve bize de yaşam sevincinden,mutluluktan söz eden yazılar hatta romanlar yazsın..Sevgiyle kalın.
papatya yaprağı beyaza çalar..ama artık lila renk papatya'larda var..kim boyarki lila'ya papatyayı ...kim ..niçin yapar ki...hepsi bizim için deil mi.... ve hayata dair renklerimiz olsun diye..gözlerimiz deki sevinç artsın ...annemize bir lila papatya uzatalım ..sevgiliye sevgimizi anlatalım..hayata biz burdayız diye bilelim diye deil mi ?
..
kim boyar ki papatya yı lila'ya....hepsi bizim için deil mi ....
..
sevgilerle..kalın...:)
