KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
HÜZNÜM, BÖLER GECEYİ...
Saat: 00.40...
Sıcak bir Temmuz gecesinin ilk dakikalarındayım...
Gözüm, duvardaki saate ilişiyor bir an. Akreple yelkovanın dansına şahit oluyor gözlerim.
Hüzünleniyorum...
Soğuktan solmuş sarı yaprakların, tutunduğu dallara hüzünlü vedası geliyor aklıma.
Zalim rüzgar, öperek, koparıyordu o sarı yaprağı dalından. Belki de sarı yaprağın, vadesi dolmuş, tükenmişti ömrü...
Bir gün öncesi...
Saat: 14: 40...
Anadolu’nun yeşillikler içinde kaybolmuş, ücra bir köyündeyim.
Gençliğinde, tüm ömrünü biricik varlıkları olan çocuklarına adamış, ve son iki yılını hastalıkla, yaşlılıkla ve vefasızlıkla geçirmiş bir akrabamın mezarı başındayım şimdi...
Son yıllarını, tek başına, tek gözlü bir evde geçirmiş, vefa yürekli bu adam, şimdi, soğuk ve sessiz toprağın altında.
En yakın bildiği, çocuklarından ve eşinden destek görmemiş, bir sarı yaprak misali, dünyaya veda eden bir beden ve asil bir ruh o şimdi...
Bir saat sonrası...
Saat: 15. 40...
Mezarlıktaki, insani görevimizi yaptıktan sonra ayrılmaya hazırlandığımız zaman şimdi.
Kuytu, sessiz ve ruhumuz gibi üşüyen mezarlıktan...
Ve kulaklarımda bir ses; Ağlama sesi...
Ruhumun bütün derinliklerinde yankılanan acıklı bir ağlama sesi bu ses.
En küçük oğlunun ağlama sesi...
Vefasızlıktan, bakımsızlıktan hasta düşmüş, el ayak altına düşmüş, horlanmış bir adamın arkasından dökülmüş, beyhude gözyaşlarıydı bunlar.
Dalıp gitmiştim uzaklara...
İçimde sayısız gelgitlerle, bu ölümün yargısını vicdanımda tahlil etmeye çalışırken, siyah cüppeli, beyaz sarıklı, beyaz sakallı , güzel yüzlü köy imamının o davudi ses tonu, beni kendine getirmiş, dikkatimi bir başka noktaya çevirmişti nedense...
Sanki içimdeki duygularıma tercüman olmuştu o, davudi sesli imam.
Şöyle diyordu:
“ Sevgili oğlum, kalk ve ağlama!
Beyhudedir şimdi her şey...
Dökeceğin her gözyaşı boşa akan bir akarsu damlasıdır bundan sonra...
Sağlığında kıymetini bilmediğin, hor gördüğün, o vefalı, seni büyüten babana döktüğün riyakar gözyaşlarının babana bir faydası olmayacaktır.
Yapacağın en hayırlı şey, ona dua etmendir...”
Şuan...
Saat: 00.50...
Keşkeklerle geçen bir delikanlının çaresiz gözyaşları...
Ve bu manzarayı ibretle seyreden ben...
Yolun yarısına merdiven dayamış olan bana, binlerce ders çıkartan bir hayatın hikayesiydi bu, gözümün önündeki cereyan eden olaylar...
Dersimi almıştım...
Yapmamız gerekirken, yapmadığımız, yapmamamız gerekirken yaptığımız yaşamın yüzümüze vurduğu acı bir tokadıydı bu, aldığım mesaj...
Anlamıştım...
Vefa, vicdan, hüzün...
Hayatın en önemli üçgeni buradaydı demek...
NOT: KATKILARINDAN DOLAYI, SN. ZEKİCE ’ YE TEŞEKKÜRLER....
YORUMLAR
ben de dersimi almıştım. ikinci defa okuyorum saklin kafayla.saygılar
insan her mutlu olduğu anda mezarlığa gitmeli derdi bir abim.benide zorla hiç tanımadığım insanların cenazesin götürüdü anlam veremezdim.şimdi anlıyorum onu hemde çok iyi.kutlarım...
gece böler hüznü
ben geceyi bölerim
yaşam böler zamanı dilim dilim
Her dilimde bir ders gizler...
Kaleminizi sevdim :)
sevgiler ÖZ' den...
ölümü anlatmak için bu kadar uğraşmanıza gerek var mı. öldüm dersin ve noktayı koyarsın. gerisi kalanların sorunu.şaka bir tar güzel bir konu, güzel işlemişiniz. en azından tayfalar birşey beklemiyor.
Keşkeklerle geçen bir delikanlının çaresiz gözyaşları...
Ve bu manzarayı ibretle seyreden ben...
Yolun yarısına merdiven dayamış olan bana, binlerce ders çıkartan bir hayatın hikayesiydi bu, gözümün önündeki cereyan eden olaylar...
Dersimi almıştım...
Yapmamız gerekirken, yapmadığımız, yapmamamız gerekirken yaptığımız yaşamın yüzümüze vurduğu acı bir tokadıydı bu, aldığım mesaj...
Anlamıştım...
Vefa, vicdan, hüzün...
Hayatın en önemli üçgeni buradaydı demek
önemli olan sağlıkta bir şeyler yapmaktır dostum,yüreğine sağlık...
okuduğum en hüzünlü yazılardan biri...
kutlarım yazarını..
Yazıyı değil,yazıda senin o şefkat dolu ve herşeyi farketmeye alışmış yüreğini okudum...Hüznünü anladım diyemem ama,hüznümü sen anlayabilirsin ancak diyorum sana...Sevgi dolu dostum,savurdun beni,tarifinden aciz kaldığım karelere...iyi ki varsın Necat...Sevgimle...
çok güzel bi yazı tebrkler...çevreme hep şunu anlatmaya çalıştım,çevremdekilerden çok sevdiğime... "nedense hep insanlara bişey olduktan sonra, onları hatırlayıp değer veriyoruz... illa başımıza bişey mi gelmeli yanlışı görmek için..." çok yanlış yapıyoruz... :'(
Dersimi almıştım...
Yapmamız gerekirken, yapmadığımız, yapmamamız gerekirken yaptığımız yaşamın yüzümüze vurduğu acı bir tokadıydı bu, aldığım mesaj...
YÜREĞİNİZE SAĞLIK GÜZEL BİR SESLENİŞTİ KALEMİNİZ DAİM OLSUN KUTLARIM
Sevgili necat; hüznü, hicranı bir günlüğe toplamışsın. Duygularınsa bir ırmakgibi akıp gitmekte; senle beraber her şeyi de alıp götürmekte...
Yüreğindeki bu coşku hiç eksilmesin, olur mu?
''ölüm en büyük nasihattır''...
tabi geç kalmamış olanlara...
sevgilerim ve saygılarımla..
güzel bir paylaşımdı..
kutlarım..
“ Sevgili oğlum, kalk ve ağlama!
Beyhudedir şimdi her şey...
Dökeceğin her gözyaşı boşa akan bir akarsu damlasıdır bundan sonra...
Sağlığında kıymetini bilmediğin, hor gördüğün, o vefalı, seni büyüten babana döktüğün riyakar gözyaşlarının babana bir faydası olmayacaktır.
Yapacağın en hayırlı şey, ona dua etmendir...”
TEBRİKLER SEVGİLİ DOSTLAR...KURGUSU DA GÜZEL OLMUŞ..YAZI DA...YÜREĞİNİZ DERTT GÖRMESİN...
Evet,hastalığımızdır bizim ; sevdiklerimizin değerini kaybedince anlamak.O yüzden ,gitmeliyiz cenaze törenlerine,hasta ve mezar ziyaretlerine.Sevdiklerimizin ve bizim de günün birinde gideceğimiz yerleri,gitmeden görüp,her şeyin zamanında yapılması gerektiğini öğrenmeli,vefa duygumuzu gerçekleştirmeliyiz.
Tebrikler yazınız için.
ölüm bir nefes kadar yakın, hepimize.
ama önemli olan öldükten sonra arkamızdan güzel sözlerle anılabilmek.
TIPKI SENİN BURDA GÜZELLİKLERLE ANDIĞIN GİBİ.
NE MUTLU O İNSANA Kİ GECENİN SESSİZLİĞİNDE BU GÜZEL YAZIYI YAZDIRABİLMİŞ SANA.
YERİ MEKANI CENNET OLSUN..
tebrikler dostum...tam puanımla ve sevgilerimle...
gülden tarafından 7/20/2007 8:50:59 AM zamanında düzenlenmiştir.
"Dersimi almıştım...
Yapmamız gerekirken, yapmadığımız, yapmamamız gerekirken yaptığımız yaşamın yüzümüze vurduğu acı bir tokadıydı bu, aldığım mesaj...
Anlamıştım...
Vefa, vicdan, hüzün...
Hayatın en önemli üçgeni buradaydı demek... "
gerçekten de öyle ...
üç günlük dünyada, geçici heveslerimiz, maddiyata takılmamız, hayatın ilerisinde , vicdanımızı çok ama çok sarsıyor...
en derin yerinden hemde.
yüreğimizden...
ve keşkeler...
o keşkeler ki, sonunda acı, hüsran olan keşkeler..
yapsaydım, etseydim, dediğimiz...
bizi doğuranlara, büyütenlere, vefa borcumuzu zaman geçmeden, vicdan sorgulamadan yüreğimizi, ve beyhude gözyaşlar dökmeden boş nehirlere, ödemeliyiz.
yoksa hayatın en önemli üçgeninde sıkışır kalır, hayat boyu pişmanlık duygusunu taşırız içimizde...
güzel, anlamlı ve zamana hükmeden bir yazı...
tebriklerim yazan yüreğe...
sevgiyle....
zekice tarafından 7/20/2007 1:26:55 AM zamanında düzenlenmiştir.
