Kimileri var diyordu, kimileri yok… Kimileri başlı başına bir hâyâl diyordu kimileri ise bir rüya…

Peki, var mıydı? Ya da varsa nasıl tarif edilebilirdi? “Var!” deyip, bir çırpıda kapatılacak bir konu şeklinde miydi?

Bana göre ılık bir nefes gibiydi, nefesimi içime her çekişimde beni yaşatan tek şeydi…

Masmavi bir gökyüzünün, yemyeşil bir ormanın, börtü böcekle dolu; ama yine de misler gibi kokan ağaçların, hatta aynaya her bakışımın bir sebebiydi…

Onu benden kimselerin almasına fırsat vermemeliydim… Bir kere fırsat doğdu mu insana, darbeler sıralanırdı…

Kimileri korkardı, kimileri ise onun için ölüme adanırdı…

Peki, ben ne mi yapardım? Onu nefesime çeker, hafiften gülümserdim…

Dinlediğim şarkılar, kaleme aldığım lakırdılar hep onun eseriydiler…

Ben değildim aslında onu var eden; oydu beni var edip, içimi neşeyle doldurup, hüznüme iştirak eden…

Süresi vardı, inancımıza bağlı olan… Bazılarının süresi bile yoktu, ömür bitince o da biterdi…

Hayalleri geniş tutardı her insan ona kanınca… Hayalsiz yaşanmaz derdi, bağlardı böylelikle kendisine.

Bazen tek başınalığı oynardı, bazen ise iki kişiye ait bir senaryo yazardı…

O işini çok iyi bilir, hep birçok şeyi kurardı…

Birde yüceydi! Çok yüceydi…

Aşktı o… Allah aşkı, insan aşkı, hayata karşı… Kendimize karşı…

Ruhumuzu aydınlatıp, içimize alevleri yerleştiren tek duygu, tek özellik, sıcaklık, canlılık, bağlılık…

Ben onu severdim, o beni… Birbirimize kalsak bile değişmezdi bu…

Peki, sizler ne hissediyorsunuz? Yüreğiniz kırgın bile olsa, yinede kanıyorsunuz ona öyle değil mi?

Bir anda başlayıp, ömür boyu sürmesi dilenen… Aşk; sözlerim sana hep… Beni kaale aldığını bilerek…

Gülümsediğim şu anlarda, sen bana gelmezsen ben sana geleceğim bir zaman sonra… Bir de birini takacağım ardıma, gözleri gözlerime, elleri ellerime, yüreği de yüreğime oturacak…
Ver elini o zaman…

Ben korkmadım hiç senden, o kadar ki cesurum seninle…

Yalnız bir süre inzivaya çekilme zamanı… Yorgunluk kahvemi getirirsin değil mi? Hep ben hizmet ettim sana, seni severek, kendimi severek, hayatı severek, bir başkasını severek, Rabbimi severek…

Şimdi sıra sende, göster marifetini… Dinlendir yüreğimi de, sil gözümün yaşını, kandır yine beni de al başımdan aklımı…


Dilara AKSOY