Arkadaşlarımızı kendimiz seçiyoruz. Ama sevdiklerimizin seçimi ne yazık ki bize ait değil. İşte acı çekmemizin asıl sebebi bu bence. Çünkü insan bilerek ve isteyerek birisini sevmiyor ki. Eğer böyle olsaydı herkes mutlu olurdu dünyada, acı çekmek sıkıntılarda olmazdı.
Ama o zamanda sevginin ve askın anlamı ve tadı bu kadar olur muydu dersiniz. Kolayca sahip olduğumuz şeylerın kıymeti olmuyor nedense. Onu elde etmek için çektiğimiz zorluklar kadar kıymeti oluyor nedense. Ama en acısı da sevdiğiniz insanın sızı sevmemesi, birde başkasını sevdiğini bilirseniz o çok daha acı değil mi? hayat bazen ne kadar acımasız ve insanlar da ne kadar duygusal değil mi. düşünsenize insanın kendinden önce başkasını düşünmesi normal mi değil elbette. Çünkü insan yapısı itibari ile bencil bir yaratık ne yazınki
Kendini düşürdüğü duruma aldırmadan başkasının fikirlerine değer veriyor anlamsızca. Bazen de en sevdiklerinden üstünde tutuyor. Sonuç kocaman bir sıfır ah keşke elimizde olsa da sevdiklerimizi kendimiz seçebilsek ve mutlu olabilsek.
Sevdiklerimiz ve arkadaşlarımız secimi ne yazık ki bize ait olmamasından dolayı çektiğimiz bu acıya değer mi onu da seçtiğimiz arkadaşlarımızın ve sevdiklerimizin bize verdiği değer ve saygı ile anlıyacağız ne yazık ki.