Ölüm temizlik, nimet... Allah’ın merhametinin sergilenişi... Sürgün yerinden azat... Beden yükünden kurtuluş, ruha özgürlük... Başka bir boyuta geçiş ve yeni ve sonsuz bir hayat için yenilenmeye hazırlık...

.................
Çok kutluyorum güne düşen bu değerli yazıyı . Çok saygım, selamlarımla....

Ölümü düşünmeyen hiç bir insanın olmadığını sanmıyorum. Özellikle de yakınlarımızı kaybedince. Ölümle yatıp, ölümle kalkıyoruz. Annemi kaybedene kadar ölüm çok soğuk geldi bana da. Fakat annemin gözlerimin önünde eriyip zayıflaması öyle çok canımı acıttı ki, secdeye durup ellerimi açarak acımı Yaradanıma arzettim...Acı içinde gözyaşı dökerken Ölüm yüreğimde bir bahar çiçeği gibi açtı...Evet ölüm temizlikti. Yaradan her şeyi öyle güzel hazırlayıp ayarlıyor ki, düşünen beyinin çözememesi aptallık inanın. Yaradanıma acımı bildirdiğim gece annem ruhunu teslim etti. Annemin ayrılığından bir ay sonra kendimden nefret ettim. Küçükken ''ikimiz bir ölelim anne'' diye ağlayan ben yiyor, içiyor, gülüyor eğleniyordum. Ben nasıl bir insandım...Uykusuz gecelerin ardından onu da çözdüm...TESLİMİYET. Şimdi biliyorum ki benim bir sahibim var ona kendimi teslim ettim. Her ne gelirse ondan gelsin, beni benden daha çok seven, koruyan, gözeten...Neylerse güzel eyler. Ölüm güzel olmasa Mevlana mız ''düğün gecesi'' dermiydi ? Sizde yazınızda dediğiniz gibi''Ölüm, kurtuluş bir nevi... Bedende hapsolmaktan, yerçekimine bağlı bir madde olmaktan kurtulma ve düşünce hızıyla hareket serbestisine kavuşma... Bilmediğimiz fakat hissedebildiğimiz boyutta arzumuzca seyahat, seyran her yeri...''
İzninizle Facebookta paylaşacağım...Ölümü güzel bir pencereden izlettiğiniz için teşekkürler. Dualarınıza benide alırmısını ? selamlarımla Onur Bilge.

Evet Onur.
Ölüm güzel olmalı.
Her sabah uyandığımızda, çoğunlukla keşke biraz daha uyuma imkanımız olsaydı diye uyandığmıza üzülüyoruz.
Bunu yaşadığım he sabah!
UYKU BUKADAR GÜZEL, ACABA ÖLÜM NEKADAR GÜZELDİR düşünmeden edemiyor ve Allahın emri olmazsa bu sıkıntı ve musibetlerle dolu dünyada bir dakika bile yaşamaya değmez diyorum.

Yazılarından dolayı tebrik ederim.

Her yer O’nun mülküydü. Yerin yedi kat altı, göğün yedi kat üstü O’na aitti. Yıldızlara kaçsak, mülkünden çıkmamız imkânsızdı. Teslim olmaktan başka çare var mıydı?

ondan geldik hayati sevdik insani sevdik.
severek te canimizi verecegiz.
her sey yalan ölüm gercek.

yüregine saglik ve tebrikler
gec okuyorum yine cok.

selamlar sevgiler.

Ölüm soğuktur kimse güzeldir diyemez en yaşlı insan bile bir gün daha yaşayayım der.
Tabiiki öleceğiz bu Tanrının koymuş olduğu kuraldır bir taraftan ölüp diğer taraftan doğacağızki dünya her daim genç kalsın.Ömek önemli değil mademki bir gün öleceğiz ha bir gün önce ha bir gün sonra önemi olan gideceğimiz gerçek dünyaya hazır gitmek " yarın öleceğimiz gibi öbür dünyaya hiç ölmeyecekmişiz gibi bu Dünyaya " çalışmak lazım .Mümin devamlı çalışmalı helalinden kazanmalı haramdan kaçmalı Bunun için Abduülkadir Geylani Hazretleri "mümine dünya cehennem kafire cennet demiş".
Mevlam ölümünde hayırlısını nasip etsin son nefesimizde kelimeyi şaadet getirmeyi nasip etsin......

....................tebrikler

Geç kalan bir kutlama...Sevgili Onur Bilge, TEBRİK EDERİM...

Ölümden sonra bizi neler beklediğinden agahız. El Hak! Ancak sıcak yataklarında Allah'ı arayanlar.... Dünya nimetleri peşinde koşanlar.... siretten ziyade surete kıymet biçenler değer verenler hatta surete tapanlar... size kötü haberi ben dahi verirdim Rabbimin Affı bol olmasaydı... Saygılarımla.

yazınızı okuduğumda öğrenmem gereken çok şey olduğunu anladım ve de ne kadar cahil olduğumu gördüm.korktuğum ölümün bir nimet olduğunu anladım.çok tebrik ediyorum sizi bilgilerinizi paylaştığınız için de teşekkürler ediyorum Onur Hanım..eline yüreğine kalemine sağlık...

ELİNE YÜREĞİNE KALEMİNE SAĞLIK ....

SEVGİYLE....

dün de okumustum bu yazıyı hem de fazlasıyla etkilenmiştim bildiğin sebeplerden dolayı. neden yazmadım bir şey, sitede bazı insanlar canımı sıkmaya başladı dün de onlardan birisiydi, hala kendime gelemedim. biraz uzak kalmam gerekecek. tebrik ederim seni.

Ne güzel bir anlatım bu, tebrikler...

Allah ölümünde hayırlısını versin cümlemize..
Şehadet getirerek,imanımızı muhafaza ederek ruhumuzu teslim etmeye nasip ve müyesser eylesin cümlemize...
amin.

MÜKEMMELSİNİZ HER İNSAN ÖLÜMDEN KORKAR ANCAK YAZINIZDA ÖYLE GÜZEL ANLATMIŞSINIZ Kİ ÖLÜM VE SONRASINI KORKU KALMIYOR İNSAN DA OKUYUNCA TEBRİKLER GÜZEL İNSAN...

Gerçekten sevmek tanımaktan geçer diye düşünürüm hep.
Dünyada hiç sevmediğimiz bir şeyi, iliklerine kadar tanıyabilsek, sanırım sevmemizliğimiz sevgiye dönüşecek...
Onun yaratılışında ki varoloşunda ki luzumu seveceğiz en azından... Bir kişi çıkıp Mevla'mızın yarattığı bir şey için bu luzumsuz diyebilir mi? Yaratılışında ki luzumu bilmezse tanımazsa diyebilir! O zaman "sevmek" tanımaktan bilmekten geçiyor... Ölümün bile luzumlu olduğunu ve iyice anlaşılırsa, sevilmesi gerektiğini anlatan bu güzel yazınız için sizi kutluyorum...

Saygımla...Sayın Bilge.

Kutlarım hocam.
emeğiniz var olsun
saygılarımla

SİZE ÇOK ÇOOOOOK TEŞEKKÜR EDİYORUM YAZINIZI ÖYLE BİR ZAMANDA OKUDUM Kİ 26 YAŞINDAKİ OĞLUMU KAYBEDİŞİMİN 4. YILDÖNÜMÜ VE ÇOK KÖTÜ OLDUĞUM BİR ANDI. YAZDIKLARINIZI BİLMEME RAĞMEN RUHSAL ÇALIŞMALAR DERNEĞİNE DEVAMLI GİTMEME RUHLARLA İLGİLİ ÖLÜMLE İLGİLİ BİR ÇOK ŞEY ÖĞRENMEME RAĞMEN EVLAT ACISINA DAYANAMIYORUM RUHUMUN DEĞİL BEDENİMİN HİSSETTİKLERİ AĞIR BASIYOR ÖLÜM ÇOK GÜZEL OLSA DA EVLAT ACISI AYRILIĞI ÇOK ZOR BİRDE OĞLUMUN DOKTOR OLMASI ÖLEN HASTALARINA ÇOK ÜZÜLMESİ MORGTA YAŞADIĞI BAZI ÖZEL OLAYLARI ANLATMASI BENİ DEVAMLI DÜŞÜNCELERE ÜZÜNTÜLERE SOKUYOR......BENİM İÇİN ÖLÜM BİR DÜĞÜN ......DÜĞÜN GÜNÜMÜ DÖRT GÖZLE BEKLİYORUM RABBİM DİNİMİZDEN İMANIMIZDAN AYIRMASIN VE KİMSELERE EVLAT ACISI VERMESİN SEVGİLERİMLE KUTLARIM KALEMİNİZİ........AYTEN ÇIKRIKCI

Kutlarım üstad.Anlamlı bir yazıydı.

selamlar...

Tebrikler Onur Bilge, Onk. Dr. Haluk Nurbaki'den gerçek bir hatıra sayfanıza yakışacağını düşündüm...


Ben, 40 yıllık bir kanser uzmanı olarak maddeyi aşan sayısız olayla karşılaştım ve bunları, o olaya şahit olanlarla birlikte belgeleyerek özel bir arşiv yaptım. Bunlardan 1976 yılında yaşanmış bir olayı size nakletmek istiyorum.

Kanser hastanesinde başhekimken Serap adında genç bir hanım hastam vardı. Bu hastam göğüs kanserine yakalanmış ve tedavi için yurt dışına gitmek istemesine rağmen, bazı formaliteler sebebiyle o imkanı bulamamıştı. Serap'ı özel bir ilgiyle bizzat ben tedavi altına aldım. Ve kısa bir süre sonra da iyileştiğini gördüm. Ancak Serap'ın da bütün diğer kanserliler
gibi ilk 5 yıllık süreyi çok dikkatli geçirmesi gerekiyordu. Bir iş kadını olan Serap, 4 yıl kadar sonra 1 ihale için İzmir'e gitmek istedi. Kış aylarında olduğumuz için uçakla gitmesi şartıyla kabul ettim. Maalesef bilet bulamamış ve benden habersiz bindiği otobüsün kaza geçirmesi üzerine 6 saat kadar mahsur kalmış. Dönüşünden kısa bir süre sonra kanser, kemik ve akciğerine yayıldı. Serap bacak kemiklerindeki metastaz nedeniyle yürüyemez hale gelirken, hastalığın akciğerdeki tezahürü sebebiyle de devamlı olarak oksijen cihazı kullanıyor ve söylediği her kelimeden sonra ağzını o cihaza yapıştırarak nefes almak zorunda kalıyordu. Evine gittiğim gün, yine güçlükle konuşarak:


-''Doktor bey,'' dedi. ''Ben size...dargınım.'' ''Niçin?" diye sordum.

-"Siz...dindar bir insanmışsınız. Niçin bana da, ALLAH'ı, ölümü, ahireti anlatmıyorsunuz?"

Dini inançlarının çok zayıf olduğunu bildiğim için bu teklifi karşısında oldukça şaşırdım.

O'nu üzmemeye çalışarak:

-"Doktora ulaşmak kolaydır" dedim. "Parayı bastırdın mı istediğine tedavi olursun. Ancak iman tedavisi için gönülden istek duymalısın..."

Konuşmaya mecali olmadığından "Ben o isteği duyuyorum" manasında başını salladı. Artık ümitsiz bir tıbbi tedavinin yanı sıra, ebedi hayatın ve saadetin reçetesi olan iman derslerimiz başlamış ve dersler "hızlandırılmalı öğretime" dönmüştü. Anlattığım iman hakikatlarını bütün
ruhuyla meczediyor ve arada bir soru soruyordu.Vefatına bir hafta kala:


-"Doktor bey,'' dedi. ''Ben ölürken ne söylemeliyim?"

- "Senin durumun çok özel" dedim. ''Kelime-i şehadet sana uzun gelir. O anı farkedince ''Muhammed'' (s.a.v) sana yeter." O, haliyle tebessüm ederek yine başını salladı. Çok ıstırabı olduğu için Serap'a sürekli morfin yapıyor ve O'nu uyutmaya çalışıyorduk. Ben, bir iş seyahati sebebiyle bir müddet ziyaretine gidemedim. Dönüşümde annesi telefon ederek:

-"Serap, bir haftadır morfin yaptırmıyor." dedi. "Sabahlara kadar inliyor ve çok ıstırap çekiyor. Hemen eve gittim ve iğne yaptırmamasının sebebini sordum. Aldığım cevabı hala unutamıyor ve hatırladıkça ürperiyorum. " *Ya morfinin tesiriyle ölüme uykuda yakalanır ve son nefeste "Muhammed" diyemezsem?*.

İşte Serap, böyle bir hanımdı. Bu arada benden istihareye yatmamı ve eğer bir kaç gün daha ömrü varsa, son günü uyanık kalacak şekilde morfin yaptırılmasını rica etti. Ben hiç adetim olmadığı halde cuma gününe rastlayan o gece istihareye yattım ve Serap'ın acizliği hürmetine sandığım salı gününe kadar yaşayacağına dair işaret sezdim. Ertesi gün O'na:

-"Hiç korkma!" dedim. "İğneyi vurdurabilirsin. Ve Serap bir veda niteliği taşıyan bu görüşmemizde son sorusunu da sordu:

-"Doktor bey... Azrail bana nasıl görünecek?"

-"Kızım," dedim. "O bir melek değil mi? Hiç merak etme, sana yakışıklı bir prens gibi gelecektir." Salı günü Serap'ın ağırlaştığı haberini alınca hemen eve gittim. Ancak vefatına yetişememiştim. Ailesi tam manasıyla perişandı. Sadece kendisine uzun müddet bakan dindar bir hanım akrabası ayaktaydı ve beni görünce yanıma gelerek:


-"Doktor bey, biliyor musunuz, bu evde biraz önce bir mucize yaşandı!" dedi ve devam etti:


-Serap, bir saat kadar önce oksijen cihazını attı ve "yataktan kalkması imkansız" denmesine rağmen kalkarak abdest aldı, iki rekat namaz kıldı. Bütün ev halkı hayretten donup kaldık. Ve kelime-i şehadet getirerek vefat etmeden biraz önce de:


-Doktor bey'e söyleyin, dedi. Azrail, O'nun söylediğinden de güzelmiş!...

En güzel temenni uzun ömür dilemek.Ayhan Sarıkayanın yorumu ilginçti ölememek benide korkutur can çekişmek zekaret beklemek.Her şeyin hayırlısını allahtan istemek bu devrede daha çok dua larla yakarışla umut etmek yani kısacası vakti geldimi hemen bitmek isterim sürünmek birde ecel de nasip olmasın.Allah sanada uzun ömür ler versin güzel mutlu yaşa .Hastalarada şifa versin
Saygılar Onur Bilge sevgiler tebrik ederim

bizide bulacaktir muhakkak, er ya da gec
ne zaman zarfi belli, ne de dolayli tumlec!
________________mubeccel zeynep unalan

guclu kaleminizi kutluyorum!
saygiyla...

Ölümle gelen günün yazısı...Dün gece, içimden geçmişti, bu yazı günün yazısı olabilir diye...:))

Tebrik ediyorum...Başarılar...

Kaçınılmaz sonun hikayesiydi...
kutlarım.....

"Kutsal Sığınak" Nobel Ödülü almış bir yazarın romanıydı. Romanı okurken hep kutsal sığınağı merak etmiştim. Roman bitince kahraman bu dünyanın kötülerinden ve kötülüklerinden kurtulmak için ölümü seçer.

Soğuk eylem ve bu eylemin adı ısıtılarak ustaca anlatılmış.

Kutlarım.

Günümün yazılarından bir tanesiydi sevgili Onur. Kutluyorum başarınızı. Sevgiler yüreğinize

Kutluyorum...
Hak etmiştiniz.
sevgilerimle, sevgili Onur...

Tebrik ederim Sevgili yazarım haklı başarınızı . Sevgilerimle :)

EN COK MEZARDAN KORKUYORUM,GECE OLUNCA...
YİLLAR ÖNCE, ÖLDÜĞÜM ZAMAN ELLERİMİ BİRİNİN TUTMASİNİ İSTERDİM, SEVDİĞİM BİRİNİN..SACMA BELKİ AMA İSTİYORUM HALA DA..
SAYGİLAR

Ben,ölmekten değil,ölememekten korkuyorum...

saygılar üstad.Akıcı bir yazıydı...

Her canılının ortak, amansız ve çaresiz hastalığıdır ölüm. Ne kadar aklımıza getirmek istemesek de, herkes bu gerçek ile karşılaşacaktır.

Yine düşündürücüydü yazınız. Sevgiler yüreğinize

Ölüm! Hepimiz için kaçınılmaz son. Ama biz hazır mıyız? Bunu düşündürüyor yazınız etkileyerek.
Sevgi ve saygılarımla...

Ölüm kelimesi beni hep korkutmusdur ve herzamanda korkarım.Daha hayata doymadan olumu dusunmek haksızlık gıbı gelıyor.mutlaka bir gün hepimizin gıdeceğı yer orası ama yınede korkutucu gelıyor.Bende yakın zamanda babamı kaybettım olume alısmak gercekten zor helede hıc beklemedıgın bı anda gelıyorsa.Gündüz sesını duyuyorsun ama aksam eve gıdıyorsun kı o artık yok ne kadar acı.Çok güzel anlatmıssınız gonulden tebrık edıyorum.

Ne kadar da seviyoruz, bu sürgün yerini! Ölümü bilmediğimiz için belki. Bebek, anne karnında rahattır. Ona kalsa, orada yaşamak ister. Bilmez ki dünyada renker, sesler, güzellikler, bin bir çeşit nimetler var. Biz de dünyanın bedenindeyiz. Atmosferin karnında... Hayat etenesinde rahatız. Doğmak istemiyoruz, ölüme. Ölümün güzelliklerini tahayyül bile edemediğimizden belki.

Düşündürücü...

Kutluyorum...
Selam ve sevgimle.

Ölüm,Âşkım.
Ne güzelsin sen
Ne kadar güzelsin.
Perdelerin arkasındaki
En güzelsin.

İçimdeki tatlı sızım,kırmızı gülüm.
Göz yaşım,tasımdaki leziz aşım.
Can yoldaşım,hayatım,canım,kanım.

Adalet dağıtan elsin,
Putları deviren selsin.
Nefretle aranılan aşksın.
Aşk ırmağım,
Saf sular kadar aksın.
Berraksın.

Bırak,bırak bir damla da
Kuruyan arkımdan aksın.
Varsın senin âşkın yaksın beni
Senin âşkın yaksın.

28.4.2009

elinize sağlık.kutlarım efendim.

Pardon, yorum 2 defa çıkmış.

ÜZÜMKARASI tarafından 10/6/2009 2:19:41 AM zamanında düzenlenmiştir.

Günün Yazısı
Güzel kaleminiz daim olsun.

Evet ölürken de ölmeyi öğreneceğiz. Her canlı mutlaka tadacak. Yine güzeldi sevgili yazarım. Teşekkür ediyorum size. Kutlarım. Sevgilerimle :)

hayatta herkes mutlaka Azrail'in halayına katılacaktır
her an hazır olmak gerekir... güzel bir hikayeydi, akıcı.
sevgiler
saygılar
selamlar

evet çok güzel özetlemişsin ölüm hakında ölüm daimi var zaten hepimiz gelip geçiyiz bu dünyada öyle degilmi

ama önemli olan bu hayattan ders almak yaşayacaklarımızı yaşamak