beyaz tebessüm

• 4 Ekim 2009 Pazar 20:14:38

BEYAZ TEBESSÜM
Eyüp sultandan pier lotiye çıkarken bir mezarın kenarında üniversite çağlarında üzerinde mavimsi şık bir gömlek olan genç irisi bir genç saba makamında neyine üflerken usulca ,gözyaşlarından haykırışlarla dökülen damlalar emekli öğretmenin mezar taşını ıslatırken İstanbul un boynu bükük beyaz tebessümü hu hu larla gök kubbeye yükseliyordu.
Aşık maşukuna feda etmedikten sonra altının kıymeti bir hiçten ibaret olduğu gibi Mevlasına feda edilmemiş canın kıymeti de bir hiç ten ibaretti Muhammed öğretmen için.
Babasının anlattıklarını anımsadı birden…
Öğrenciliğinde çok parlak bir öğrenciydi. Bütün yoksulluğuna ,çaresizliğine rağmen,anne ve babasından uzaklarda gurbette olmasına rağmen keskin zekası ve hırsıyla öğretmenlerin dikkatini kendinde topluyordu. Ama bir o kadar da yaramaz ele avuca sığmaz nerde ne zaman ne yapacağı belli olmayan bir çocuktu.
İçinde bitmek tükenmek bilmeyen bir hırs bir başarma özlemi vardı. Sanki hayatı parçalamak istiyordu. İsyan değildi haşa en mahcubundan. Henüz daha küçükken bir hayali vardı onun en tatlısından.Bir nesil yetiştirmek…
Omzuna bir el dokundu hüzün dolu. Bütün hayatını babasının üzerine titreyerek yaşamış olan olgunluk timsali amcasıydı.
-Hadi evlat dedi usulca.
- Artık yaşama daha sıkı tutunma zamanı dedi bütün vakarıyla.
Henüz daha kendisi doğmadan önce meşhur çapa tıp fakültesinde nefrotik sendrom teşhisi konulmuştu babasına. Babası hep anlatırdı ölümün bir beyaz tebessüm olduğunu temiz kalpler için. Hep dinlemişti ama hiç sıcak hissetmemişti böylesine ılık ılık. İşte biricik canından çok sevdiği babacığı gitmişti beyaz tebessüme doğru. Dokunmak istiyordu belki son bir kez daha sarılmak ve öpmek.. ama imkansızdı… bu dünyanın kendisi için yaratıldığını bilen rahmet peygamberi de Cebraile sonlu olandan sonsuz olana gitmek istediğini fısıldamıştı hasta yataında...
Ölüm….
Batının kara maskeli ölüm meleği tiplemelerine inat ölüm beyaz tebessümdü babası için… ve mezarına usulca fısıldadı..
_ huzuru ilahide beyaz tebessümü birlikte yaşayabilmek dilegiyle..
Mikail OKUMUŞ
İSTANBUL-2009