DİYALOG

• 3 Ekim 2009 Cumartesi 17:08:03

- Yeniden başlayabiliriz. Yeniden başlamak istiyorum.
- Başlayabiliriz… ama hiçbir zaman beni, benim seni sevdiğim kadar sevmeyeceksin. Daha önce olduğu gibi.
- Yeniden başlayabiliriz. Yeniden başlamak istiyorum.
- Başlayabiliriz… ama sonra bir neden bulup ayrılmak isteyeceksin. Daha önce yaptığın gibi.
- Yeniden başlayabiliriz. Yeniden başlamak istiyorum.
- Başlayabiliriz… ama değişen ne ki?
- Ben değiştim.
- Bunu ilk kez söylemiyorsun.
- Bu kadar uzun süre ayrı kalmamıştım senden. Şimdi dank ediyor her şey. Meğer sensiz yaşayamazmışım. Meğer her şeyim senmişsin… Bu kez eskisi gibi olmayacak.
- Gerçekten mi?
- Evet. Söz veriyorum.
- Bunu da ilk kez söylemiyorsun.
- …
- Yanılmayı umarak her defasında sana geri döndüm. Sense beni hiç yanıltmadın. Yine de hala seninle olmayı istiyor bir yanım. Ama ne değiştiğine inanıyorum, ne de değişeceğine.
- Özür dilerim.
- Özür dilemenin bir anlamı yok.
- Yapmamın anlamlı olacağı bir şey söyle o zaman.
- Artık önemi de yok.
- …
- …
- Ne olacak peki şimdi?
- Son kez sarılacağım sana, son kez yüzünü ellerimin arasına alacağım…
- Son kez mi?
- Son kez.
- Ya sonra?
- Unutmaya çalışacağım sonra seni. Yokluğunu başka bedenlerde bileyleyeceğim(*). Sonra bir gün, bir kız çok sevecek beni. Ama hak ettiği sevgiyi O’na hiç veremeyeceğim. “Uzun zaman önce biriyle birlikteydim. Şuan beni sevdiğin gibi seviyordum O’nu. O ise sana davrandığım gibi davranıyordu bana.” diyeceğim. Senden nefret edecek. Ama alabildiğine kıskanacak da… Her şeye rağmen uzun yıllar birlikte kalacağız. Ve sonra evleneceğiz. Çok geçmeden O’ndan bir çocuğum olacak. Bütün hayatımı çocuğumun üzerine kuracağım… Ama seni hiçbir zaman unutmayacağım. Yine de bugün, hayatımda ilk kez sana “hayır” dediğim için pişman olmayacağım…
- Ya bir gün tekrar kesişirse yollarımız?
- O zaman, o gün gelene değin, hoşça kal.
- Gitme desem…
- Gittim bile.

20.09.2009 / 22.51

(*) Metin Üstündağ