Geçen gün bir yerde,birkaç arkadaş çok hareketli bir şekilde tartışıyorlardı.Sohbetin konusu yine futboldu.Adamlar öyle hararetli tartışıyorlardı ki gören kavga ediyorlar sanacak.Bendeniz de durumdan manzara çıkarıp espriyi patlatmıştım oracıkta
“Kavga etmeyin arkadaşlar,arkadaşsınız”diye…
“O takım iyi,bu takım kötü”o futbolcu iyi,bu futbolcu vasat diye oturduğumuz yerden başlarız futbol otoriterliğine soyunmaya.
Maç bitmiş ama bizim yorumlarımız diğer maç saatine kadar devam eder çoğu zaman.Ömründe ayağını futbol topuna değdirmemiş insanlar bile başlar futbol üzerine ahkam kesmeye.Erman Toroğlu yanlarında sanırsınız ki halt etmiş.Ağzı olan konuşuyor tabi.Bizim spora ve sporcuya bakış açımız tuhaftır biraz.Nereden başlasam bilemiyorum ki?
“Spor kardeşliktir” diye futbol sahalarına güzelim tabelalar asar,kardeşlikle alakası olmayan hareketlerde bulunuruz çoğu zaman.Bir futbol maçı sonrası güya sevincimizi kutlamak adına arabalarımıza hışımla atlayıp trafiği allak bullak etmeye çalışan insanlara ne demeli?
Bu yetmezmiş gibi biraz daha ileriye giderek gelişigüzel etrafa silah sıkan kovboy ruhlu kimselere yada…
Maç esnasında tribünlerde yedi ced sayan garip ruhlu insanlara sorarım şimdi? Sizce bu sporseverlikmi? Yoksa sporsöverlik mi ?
Spor,insanları kaynaştırmak,güzel ahlakı,sevgiyi,insanlar arasında paylaşmak,bölüşmek değimlidir ? Elbetteki evet.
Gönül verdiğimiz bir takımın yenilgisini kabul etmeyip,taşa sopaya sarılmakta neyin nesi?
Sakin olun beyler!
Böylesi tavırlar ne insana yakışır nede taraftarlığa.
Yenmek erdemliktir,yenilgiyi kabullenmekte…
Gerçek taraftar,gerçek sporsever yenildiği zamanda centilmenliği gösterendir.
Şimdi soruyorum size? Siz sporsevermisiniz,sporsövermi?
Hangisi?