Terk edilişim,Eylül Ay’ının ilk haftasının hangi günüydü hatırlamıyorum,belki de hatırlamak istemiyorum. Boğazımı sıkıp,nefes almamı engelleyen görünmez ellerin güçlü parmaklarından kurtulabilmek için; İki katlı,hanay dediğimiz evimizin balkonuna çıkıp tahta trabzanlardan tutunarak derin bir nefes alıp etrafı seyretmeye başladığımda; Güneş ufka yaklaşmaktaydı.

Beynimi kemiren düşüncelerimden arınabilmek,birazda temiz hava almak için yürüyüşe çıkmaya karar verdim. Bedenimin ruhuma dar gelmesinden mi kaynaklanıyor bilmiyorum ama evimizin önündeki yaklaşık üç dönümlük bahçe o anda bana uçsuz bucaksız bir Ova gibi göründü.

Açık olan mutfak penceresinden uzanıp içerdeki masanın üzerindeki tabaktan,"kadın parmağı" dediğimiz üzüm salkımından birini alarak tahta merdivenlerden koşar adımlarla inip,bahçenin sol tarafındaki ceviz ağaçlarının olduğu tarafa doğru yürümeye başladım.Birde türkü tutturmuşum ki,"Cevizin yaprağı dal arasında" değmeyin keyfime.Kim der ki benim için terk edilmiş diye?..

Güneş demini alan çay gibi kıpkırmızı olmuş,gökyüzü ha tutuştu ha tutuşacak.Geldiğim yöne doğru dönüp ufuktaki Güneş’e baktığmda;gözlerim ,Güneş’in son ışıltılarına tutunup gitmek ister gibiydi.Ve; İki damla göz yaşı...

"Batma n’olursun"

Ahengine ayak uydurup raks edercesine yürürken söylediğim türkü bir anda yarım kaldı.Sözleri ısırdığım dudaklarının arasında can çekişircesine çığlıkları kulaklarımı tırmalıyordu, ya da bana öyle geldi.Dişlerimin arasından zorlukla kurtarabildiğim dudaklarımdan dökülen ilk söz;

"Sen ne zaman döndün?" oldu.

Ruhum,yaşanmış anılarımın pençeleriyle boğuşurken batan güneş’in güzelliğini bile unutuverdi.Gökyüzünün tutuştuğu,türkülerin yandığı/yarım kaldığı,dillerin lal olup gözlerin konuşması gereken bir an dı.

"Sen! Hangi yüzle döndün?"

Şapkasını önüne koyup düşünmeden çekip gittiğinden beri,"Çemberimde gül oya,gülmedim doya doya"türküsü dilimden düşmez olmuştu. Oniki Ay yarışmasında,Eylül yılın orospusu seçilmiş...
Kuşların maviliğine hapsolan sevdam çoktan terk-i diyar eyledi.Yüreğimi böğürtlen dalına asıp giden de O’ydu.Kararmış ruhların elleri uzandı pervasızca.Ve, bir kaç damla kan...

"Sen o zaman nerdeydin!..."

Bu gün seçilmiş Ay’ın son akşamı,vakit doldu ve Eylül yolcu..

"Sahi sen neden döndün?"


nerimank


Not:Yazıda bahsi geçen olay tamamen kurgudur.