KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Hüzün Yaprakları
Bugün üzerime bir yaprak düştü.
5 gibiydi saat
Yelkovanla akrebin kovalamacasına şahit olmak istercesine baktım. Geçen her an, içimden bir şeylerin yitip gittiğini hissettim. İçim gidiyordu.
Zamanı durdurabilmeyi düşündüm. Ama aynı anda vazgeçtim bundan. İlerleyen her an, beni benden alacak ve belki de sensiz kaldığım günden uzaklaşırken sana yaklaşacaktım. Nasıl bir duygu karmaşası bu böyle? Nasıl bir çelişkidir diye düşündüm? Sadece düşündüm. Yapacak başka bir şey olmadığı için, boş boş bakarak kahvemin dumanında, sana dokunabilmeyi hayal ettim. Kokunu, içime çekebilmek istedim. Özledim diye haykırmak istedim. Kahrettim yine bu sabah sensizliğe. Alışamadım annem. Alışamıyorum. Ama daha çok içimde yaşıyorum seni artık. En azından saklamayı becerdim. Kendi kendime yaşamaya başladım. Kimse ile paylaşmadan, seni bende tutmasını öğrendim. Bu sabah zamanla kavga ettim. Durmasını mı yoksa ilerlemesini mi istedim bilemedim artık. Çelişkilerin arasında kaldım.
Soğuk suyun altında, beynim uyuşana kadar durdum. İçim titreyerek. Sen gibi olduğumu düşünerek durdum. Her damla bedenimden ruhuma aktı. Bir an geldi ki, artık hissetmiyordum. Sanki ellerin ısıtıyordu. Nefesin nefes veriyordu. Gözlerim kapalı öylece durdum. Gelmeni bekledim. İmkansızcasına bekledim. Boşuna bir bekleyişti oysa, bunu da bilerek bekledim. Gelmedin.
Seni, bulurum umuduyla yeşile uzandım. Sabahın ılık nefesinde, saçlarımdan süzülen bir kaç damla suya rağmen. Yürüdüm. Sana yürüdüm. Bugün sen doldum. Her hücremde seni yaşadım. Hemen yanımdaymışcasına. Sana dokunacakmış gibi. Beni saracakmışsın gibi. Bir sürü gibilerle yürüdüm parkımda.
Arada esen sıcak rüzgarda, bir yaprak düştü üstüme. Hüzün yapraklarından biriydi. Sararmış ve hafiften kurumuştu. Sende böylemi oldun diye düşündüm.
İki damla yaş süzüldü yanaklarımdan aşağıya. Küçük tepenin üstüne oturdum. Hıçkıra hıçkıra sen diye bağıra bağıra ağladım.
Çok zamansız gittin. Çok zamansız beni sensiz bıraktın.
Artık gidişine mi ağlıyorum yoksa sensiz kalan kendime mi ağlıyorum bilmiyorum.
Ama sana çok ihtiyacım olduğu bu günlerde hep ağlıyorum annem.
YORUMLAR
böyle yapmayın artık...onu huzursuz edersiniz dost..onu bu kadar severken orada huzursuz etmek senide üzer..ondan güç alacaksın
aksine o ne derdi ne yapardı diye düşünüp
ayakta durduğunu göstereceksin ona...sevinecek o zaman..onlar bizi hep görür biliyormusun...
zor günler herkesin başında vardır...birilerine ihytiyacın oldumu bak bizler varız..tabiiki bir anne kadar yakın olamayız ama en azından paylaşırız..dost omuzu ana kucağı kadar sıcak olmaz elbette ama artık onu daha fazla üzme emi..sen böyle üzüldükçe o çok üzülüyordur inan..
sevgilerimi bıraktım bu hüzünlü sayfana dostum..bak üç yıldır paylaşamadığımız şeylerle bile neler göğüslendi...birde öyle dene emi...hadi gülümse can....gülümse...
