Mevcut yaşam koşullarından çoğumuz hoşnut değilizdir.Ne varki durduğumuz,oturduğumuz yerden ağıtlar yazmakla da olaylara sadece bağrı yanık olarak seyirci kalırız.Birşeylerin yapılmasını daima rüzgar bekleyen bayrak örneği kendimizin dışındakilerden bekleriz.Birileri gerekli mücadeleyi versin,gerekirse canını da feda etsin ama biz sonrasında rahat edelim.Hazıra konalım.Klüplerde,tavernalarda eğlencemize,sefamıza devam edelim.Yok böyle birşey.Kolay kazanımlar,mücadele etmeden elde edilenler aynı şekilde kolayca yitirilirler.Olumsuzluklar birilerinden duyma ile değil bizzat içimizde duyarak ve yaşanılarak çözümlenir ve bir o kadarda daha kolay ve kalıcı olur.Hayatında zap suyunu hiç görmeyen ama Üsküdar’da kız kulesine bakarak zap suyuna ağıt yazma ile sorunlar çözümlenemez.
İnsanlarımız düne kadar pazar artıklarını topluyorlardı.Bugün evlatlarını satıyorlar,kanlarını satıyorlar.Peki bunların dışındakiler ne yapıyorlar.Bu hazin manzaraya seyirci kalmaktan başka.Hangimiz,kaçımız ekmeğimizi bölüştük?Kaçımız bir yaraya merhem olduk?"Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir"e ne kadar önem verdik.Yoksa herkes kendi hayatını yaşar diyerek biz zevki sefamıza devam mı ettik.Timsah gözyaşları içinde.
Düzene ve yönetenlere ne diye kızıyoruz ki.Düzeni düzen ve yöneticileri gel bizi sen yönet,proğramını,tüzüğünü beğendim,gel diyen kim.Kendiliğinden mi çıkıyorlar yönetmeye..Tombaladan çıkmadı onlar.O halde teslimiyetçiliği bırakıp önce kendimizi çokça sorgulamamız gerekiyor.Ben ne yaptım,ne yapıyorum diyerek.
Ülkenin geleceğinin temeli çocuklardır.Gençlerdir.Kendilerini nüfus kağıtlarına göre değil genç hissedenlerdir.Onun içindirki"Öğretmenler yeni nesil sizlerin eseri olacaktır"denilmiş ve ülke onlara emanet edilmiştir.O yeni yetme dediklerimiz ülke yönetiminde söz sahibidirler.Ayrıca yoklukta değil varlıkta eşitlik bir özlem ve beklentidir.Bunu istemek ve bu uğurda mücadele edilmelidir.Bunun için de herkesin ve herkesimin taşın altına elini koyması zorunludur.Yoksa cak larla cek lerle hiçbir sorun çözümlenemez.Bugün her türlü sömürüye ve onun iğrenç emellerine ulaşma gayretleriyle karşı karşıyayız.Bunu önlemek için direnmek değil son vermek için mücadele etmeliyiz.Ve de lütfen kendimize ben ne yapıyorum demeliyiz...
SAHİ BEN NE YAPTIM.....
Aydın Sönmez