Platonik Bir Aşk Hikayesi(Deneme)


Lise yıllarındaydım o zaman,ikinci sınıfta tanımıştım seni.
Ben alımlı değildim pek, diğer kızlar gibi..
Bazen bana karşı birşeyler hissettiğin hissine kapılırdım. Bakışlardan ibaretti her şey.

Ne bir kelam vardı, nede bir ışık.
Bazen bakışlarını yakalıyordum, gözlerimiz takılıyordu öylece....

Ama sende bende cesur değildik sanırım. Koca bir yıl bu şekilde geçip gitti.

Son senemizdi artık, ne acıki farklı sınıflardaydık şimdi.
Ben her tenefüs senin sınıfındaki aarkadaşımın yanına gelirdim, bazende sen bizim sınıfa. Sırf görebilmek için azda olsa.


Seni görmek bile yetiyordu.

Öğlenleri okulun konferans salonunda,kimi öğrenciler bir şeyler yer, kimileri biraz sonra girecekleri sınava son hazırlığını yapar kimileride sevgilisi ile flört ederdi.
El ele çifte kumrular gibi sarmaş dolaş olup sanki bambaşka bir dünyada gibi görünürlerdi.

İçimde bir imrenme ile izlerdim, bazende kızardım onlara. Kızgınlığım belkide bu duyguları hiç tatmamış olmamdan olabilir miydi? Bilmiyorum.

Okulumuz üç katlıydı, her katında kızlar ve erkekler tuvaleti bulunuyordu.
Tenefüslerde dolup taşardı, özellikle kızlar tuvaleti. Neden mi?

Erkeklere güzel görünmek için süslenirdi kızlar, saçlar düzeltilir hatta hafiften makyaj bile yapanlar olurdu.

Bir gün ben de saçlarımı düzeltip aşşağıya inmeye çalışıyordum. Daha ikinci basamaktaydım karşımda seni gördüm.

Kaşının üzerinde yara bandı vardı, Öyle canım yandı ki o an, sanki benim kaşımdı acıyan. Elimi kaşıma götürmüşüm farkına varmadan, sonra farkedince ne yapacağımı bilemedim, kaçar gibi uzaklaştım yanından.


Günler geçiyordu biz hala bir arpa boyu yol alamamıştık.


O gün diğer günlerden farksızdı benim için, taki konferans salonuna girene dek.

Dünyam başıma yıkılmıştı o an..

Sen oradaydın ama yalnız değildin, yanındaki kız belliki sevgilindi. Benim platonik aşkım artık başkasına aitti... Yıkıldımm....

Seni uzaktan severek mezun oldum, ama kalbim lise ikinci sınıfta kaldı.

Çalışma hayatına başladım, seni unuttuğumu sanıyordum. Bir gün girdiğim bir markette seni gördüm, orada çalışıyordun.

Meğer seni hiç unutamamışım o gün anladım, tıpkı lisedeki gibi uzaktan uzağa bakışıyorduk.

Akşamları iş çıkışı ben o marketin önünden geçiyordum hatta bahane bulp sık sık içeriye giriyordum.

Ben gelince akadaşların sana sesleniyorlardı, bu tesadüf olamazdı.

Belliki sen birşeyler demiştin.

Bir müddet böyle sürdü.
Ama bizdeki bu çekingenlikle hiç açılamadık birbirimize, belkide ben hep senden bekledim ilk adımı, sen de benden....

Bu yüzden kaybettik biz belkide...

Ben evlenip yeni bir hayat kurdum aradan uzun zaman geçti.

Eşimle parkta gezerken seni gördüm karşımda, içimde birşeyler sızladı o an.

5-6 arkadaş geziyordunuz, belliki hala bekardın.

Kısacık karşılaşma anında, tanıdık bir bakışma....

Bu seni son görüşümdü, bir daha hiç göremedim. Şimdi kimbilir nerede ve kiminlesin....


Mutlu olman dileği ile benim platonik aşkım......


Yazan: S€ssiz P€ri
Tarih: 24.06.2009

Tamamen hayal ürünü olup, deneme çalışmasıdır. Alıntı değildir.