mektup

• 16 Temmuz 2007 Pazartesi 15:06:58

Ne kadar özür dilesem de affettiremem kendimi nitekim affettiremedim de.Pişmanlık fayda etmezmiş gerçektende.Hatalar vardır kimse hazmedemez kabullenmeyi bi de fedakarlıklar vardır hayal gücünü zorlayan.Tercihler vardır değişemeyen Tabular vardır yıkılamayan ya da yıkıldığında Çernobil olan.Hayat insanları tercihe zorlar her zaman yollar sunar.Cesaretim için korkak görünebilirim cesaret nedir?Hayattan özür dilenebilir mi? Sen benim hayatım mısın?

Hayat güçlü bir yumruk gibi yanlış yaptığında gelir boşluğuna sıkı bir yumruk atar.Hayat gücünü kanıtlamak için seni çelişkiye zorlar .Yazmaktan daha zor olan silmektir.Silmek o kadar kolay ki silemiyorum kimseyi ve inanmıyorum kimsenin beni sildiğine.Sen beni silecek kadar güçlü değilsin.Hala gündüze inat kızılı seviyorsun.Kayan bir yıldızın masalına inanıyorsun işte bu yüzden masallarımdaki prensessin...

Karar vermek çok zor vereceğin karar çok kişilik ise daha da zor.nereden mi biliyorum...

Senin adına karar verdiğim için özür dilerim.Benden uzak durmanın sebebi işte verdiğim bu karar rahat nefes almanın sebebi benim yarım nefes almam.

Hiç bir şey zor değil elindekini kaybetmek kadar.Kaybetmek acı verir hüzün verir kaybetmek hayatın hep sonbaharıdır.Her şeyin bir eşi varda kokunun yok.bi de gözlerinin ve gözlerindeki derinliğin bi de....

Ders alır insan yaşadıklarından ama aşkın dersin yok kimse yaşayamıyor aslını kimse gözlerinden konuşamıyor ve kimse güvenemiyor eşine...

Günümüz şarkıları gibi bozuluyor aşklar ve tamirci çoktan gitti buralardan kimse aşkı tamir edemiyor.

Tarihin ilk dersi tekrarın olmadığı işte bu yüzden seviyorum sosyal dersleri ve bu yüzden seni gördüğümde diye biliyorum ki;”tarih tekerrürden ibaretse geleceğe dönmek istiyorum.”diye

Bana güvenmiştin,güvenmen bir şey değil de inanmıştın inanman bir şey değil de...

Bana yalancı dediğinde sana hiç yalan söylemedim diyorum ya doğru söylüyorum sana hiç yalan söylemedim hatta yalan söylememek için bazı şeyleri eksik anlattım ve virgülü hep yanlış yerlere koydum bir tek son noktayı koyamadım

Hikayelerde bile anlatamadım suçsuzluğumu ya da hiçbir şiirimde diyemedim ya da dedim de sen dinlemedin.

Büyüyoruz ve çocukken açılan yaralar daha fazla canımı yakıyor. Aşka inanmıyorum demem aşkı bilmemden

Sıkıldım insanların beni mutlu görmesinden yarım olduğumu bile bile nasıl mutlu zannederler beni.İşin kötü tarafı kalbim diğer yarım da

ERMAN AKPINAR