Bazen dünya ile böbürlenen insanların sonu hüsran olmuştur.Çünkü sevdiği her şey dünya ile beraber kötülük bulur.Aslında insan kalbi dünya insanları yanlışa sürükler olmuş.İnsanlar dünyanın yaratılışını ve hikmetini çok iyi bilmeli.Üzüntüye mutsuzluğa düşen insan“hep bu hayat beni kandırdı” gibi sözlerle karşılığını bulamadıkları arzuları, mutlulukları için dünyaya kızarlar.
Hayat yalan olabilir, yanıltıcı olabilir, mutsuz olabilir; ama biz bu yalan dünyadan gelecek olan hayatı bulacağız.Kötülük olmasaydı iyiliğin Hiçbir önemi olmazdı.Bu yüzden ne kadar çok kızsak da bizler bu dünyada yaşamak zorundayız, ama dünyanın yalanlarına kapılmak zorunda değiliz.Zaten inanan insan, inanma gereği, dünya hayatını boşverir. Ahiret hayatını hatırlayanlardan olur.
Okuduğum bir kitapta;Peygamber Efendimiz ( s.a.v)
Ölmüş bir koyunun yanından geçerken sahabilere
-Gördüğünüz şu koyun ölüsünün,sahibi nezdinde ki kıymeti nedir? diye sorduğunda? Sahabeler
-Hiç bir kıymeti olmadığı için buraya atılmıştır.Dediler.
Bu cevap üzerine Peygamber Efendimiz (s.a.v);
-Varlığım kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki; dünyanın Allah katındaki kıymeti, ölü bir koyunun sahibi yanındaki kıymetinden daha çok değildir.Eğer dünyanın Allah katındaki sivrisinek kanadı kadar kıymeti olsaydı kafirlere bir yudum su içirmezdi.Bu yüzden dünyayı seven Ahiretine zarar verir. Ahireti seven dünyaya zarar verir.İnsan bu yüzden ikileme arasında kalıp yanılgıya düşer.
Allah Bakara Suresinin 86. ayetinde “ Onlar Ahirete karşılık dünya hayatını satın almışlardır.Bu alışverişlerinden dolayı kendilerinden azap kaldırılıp hafifletilmez ve onlara da yardımda edilemez...” buyurmaktadır.
Ahiret hayatını unutup, dünya hayatına kapılanların vay haline!