kara sevdaydı bir zamanlar

• 23 Eylül 2009 Çarşamba 02:00:43

İnsanlar ne zaman amansız ve tehlikeli bir hastalığa yakalansalar,doktara koşarlar hemen..tedevisine göre doktorlar onlara zararlı alışkanlıklarından vazgeçmelerini söylerler.bazende emrederler..Kimilerine diyet önerir kimilerine ekmeği,tuzu şekeri,sigarayı yasaklar...doktor hasatsını kurtarmak için elinden geleni yapar fakat hastalar bazen öleceğini bile bile alışkanlıklarından vazgeçemezler...tiryakisi oldukları şeyi bırakamazlar...bile bile ölüme gider...
Bende bir hastalığa yakalandım.Çaresiz mi çaresiz,amansız mı amansız..Öyle bir hasatalık ki bu iliklerime kadar işlemiş durumdaydı..zıngır zıngır titreten hüngür hüngür ağlatan bir hastalıktı işte...
Adına kara sevda diyorum ben...birini deli gibi sevice ortaya cıkan bir hasatlık bu...simdi bu hasatalıga nasıl yakalandım onu anlatacağım...
Birini çok sevmiştim..ama öyle böyle degil..Gecem gündüzüm olmuştu sanki...her gece onunla uyuyorum ve her sabah onunla kalkıyordum...yediğim ekmeğim içtiğim suyum olmuştu..ne kadar da çaresiz kalmıstım...o benim herşeyim bense onun hiçbirşeyi bile olmayı becerememiştim...karşılıksızdı bu sevda...yalnızca bende büyüyordu...bazen sabahlara kadar onu düşünüyordum...hayalini kuruyordum mutlu günlerin...bazen cabucak uyumaya calısıyordum rüyamda onu görebilmek için...
Uzun bir zaman karşılıksız devam etti bu sevda..Kalbime girmek ne demek kazınmıştı adeta...kendi kendini hapsetmişti oraya..gel zaman git zaman hayatım olmaya basladı..çektiğim her nefeste o vardı sanki..nefes alışlarımda içime doluyor nefesimi verdiğimde çıkmıyordu...o parça parça girmişti sanki içime...bir nefeste gözleri bir nefeste o güzelim gamzeleri.....yapboz gibiydi sanki her nefeste içime bir parça alıyorum ve kalbimde tamamlıyordum onu....Artık bitmişti bir nefes kalmıştı kalan son parçasını da içime çekip tamamlamak istiyordum onu..yalnızca kalbi kalmıştı bende olmayan.Derin uzun ve yorucu bir nefesten sonra kalbide artık bende idi
Evet bu büyük sevdam karşılıksız değildi artık..oda beni içine almış kalbine hapsetmişti..karşılıksız başlamıştı sevdam,uzaktan uzağa sevmiştim onu..ama şimdi yanımdaydı..önceleri aramızdaki uzaklık mesafe ile ölçülemezdi...şimdi ise şah damarım kadar yakındı...Alışamamıştım onun bu yakınlığına...gözlerine bakamazdım hiç..bilrdim gözlerine baktığımda gözleri önünde eriyeceğimi..seviyordum ve güçsüzdüm...bu yüzden çok korkardım..çok sevmiştim onu çok..bülbülün güle sevdası mı dersiniz,mecnunun leylaya sevdası mı..ben hep hayır derdim..benim ona sevdam der;kendi sevdamı kendi içimde onlardan üstün tutardım...hem böyle olması gerekmez mi? varsa eğer sevdam ve sevmeyi biliyorsam;banane bülbülün gülün leylanın mecnunun sevdasından.. benim sevdam bana büyük derdim..
Gel zaman git zaman,tartıştık,kavgalar ettik,birbirimizi yıprattık..o geldikten sonra büyüsü bozulmuştu sanki bu büyük sevdanın...ben ona pişman o bana düşman AYRILMIŞTIK...bülbülün güle sevdasını mecnunun leylaya sevdasını arar olmuştum artık..olsunda bizim sevdamız onlar kadar olsun diye defalarca yalvardım ama nafile...
İşte hastalığım ayrıldıktan sonra başladı..hastalık ama ne hastalık..dedimya hayatım olmuştu o benim..o günden beri üç ay ömrunun kaldığını öğrenen bir insan gibi avare avare dolaşmaya başladım oratlıklarda sokaklarda..dünyalık kazanamadıgım gibi ahiretimi mahvettim..çok kez ölmek istedim kaç kez uçurumun kenarından döndüğümü hatırlamıyorum..bu büyük sevda kelepçem olmustu sanki bırakmıyordu beni bir türlü....kendimi unutur olmuştum bedenim ruhumdan ayrılmıstı...ben bedenimi bir tarafta bırakıp ruhumla yasamaya baslamıstım sanki..anlatması cok güç o içime cektigim nefesler beni nefessiz bırakmaya baslamıstı artık..keskelerle yasar olmustum...keske o nefesleri cekmeseydim keske sevmeseydim.....sonunun boyle olacagını bilmiyordum..
Bu hastalıga yakalandıktan sonra yasamayı unuttum..artık kurtulmak istiyordum bu hastalıktan,canıma tak demişti...çareler aradım dermanlar bulmaya calıstım..bulamadım..ama carede dermanda bendeymiş...bende saklıymıs..irade ve iman...doktorumun adı imandı tedavisi irade...birgun ruyamda bana kızgın mı kızgın cehennem sıcagını gosterdiler dediler biliriz tiryakilik zordur alıskanlıklar kolay terkedilmez ama eger boyle gidersen işte bu seni bekliyor..korkmustum ürpermiştim defol defol diye uykumdan uyandıgımı hatırlıyorum...defollar kimydi pekiii...tabiki ona ....ne yapıyorum ben diye kendi kendime düşünmeye basladım..bile bile o atese mi girmeyi dusunuyordum...ASLA..
Ve karar verdim vazgececektim tiryakisi oldugum bu sevdadan..ama nerden baslamalıydım...dusundum ve son nefes alısımı hatırladım...güçlükle onun kalbini içime aldıgım son nefesi dısarıya vermeyi basarmıstım..ve yıllar once içime çekip vermedigim nefesleri usul usul vermeyi basardım..ve bu amansız hastalıgım son buldu

ÇEKTİĞİNİZ NEFESLERİ GERİ VERİN İÇİNZDE KALDIĞI SÜRECE SİZİ RAHATSIZ EDECEKTİR...

saffet ERTAŞ 19.12.2006